De tegenstander van John kon niet voorkomen dat John zijn zwarte paard op het mooie veld f4 nestelde, gedekt door zijn e-pion. Vandaaruit bestookte hij de witte stelling. Toen ook nog de zwarte torens zich meester maakten van de f-lijn was het pleit beslecht. Het paard sloeg de pion op h3 en dat leverde een tweede pion op. Terugslaan met pion g2 was niet mogelijk want dan ging de dekking van paard f3 verloren. Toen John ook nog een 3e pion veroverde, gaf zijn tegenstander op. Goed gespeeld, John, de rust heeft je goed gedaan! 

Felix speelde tegen de jongste speelster van de Ooievaar  het koningsgambiet. Dit werd niet goed behandeld door zwart wat haar de rochade en een pion kostte. Maar de volgende reeks zetten schoot ‘deze talentvolle jonge dame’ uit de startblokken en trok vol ten aanval. Doelwit  wast het witte paard op e2. Felix met al zijn routine liet zich niet gek maken, rocheerde en wikkelde rustig af naar een gewonnen eindspel. Pion h7- h6 had de strijd nog even kunnen ophouden maar nu was de witte zet paard: g5 schaak meteen uit. Dameverlies  en mat binnen enkele zetten was niet meer te voorkomen.

Kees met wit ruilde op f7  paard en loper tegen toren en pion. Zijn pion op e6 was een echte ‘luis in de pels’ De lopers van zwart stonden buitenspel, daarentegen hadden de witte torens alle ruimte.  Toen de witte toren op g7 schaak kon geven , was de strijd gestreden.  Mat zou niet lang daarna volgen.

Vincent, met zwart, verloor al snel onnodig de d-pion.  (Een paar zetten eerder had hij de partij maar liefst twee keer naar zijn hand kunnen zetten; één keer door een Dameoffer, andere keer met gewoon stukwinst)  Toen er ook nog de a-pion verloren ging, zag het er somber uit. Maar met ‘een flitsende combinatie’ wist Vincent de loper van de tegenstander te bemachtigen. Wit moest de loper opofferen anders was hij mat gegaan. Met een stuk meer maar wel twee pionnen minder,  werd tot remise besloten

Zelf speelde ik met wit een baggerpartij.  Ik kwam niet lekker uit de opening, stond erg gedrongen waar de tegenstander optimaal gebruik van maakte.  Eerst ging mijn e-pion verloren en daarna  werd mijn stelling vakkundig ‘opengereten’ met uiteindelijk torenverlies tot gevolg. Hier was voor mij geen eer aan te behalen…

Van de partij van Hans heb ik helaas niets gezien en kan hier ook weinig over schrijven. Wel dat de partij gelijk opging  met best nog veel stukken op het bord. De tegenstander bood remise aan wat Hans dankbaar accepteerde want dit  betekende dat we  op 4½ punt kwamen en de wedstrijd gewonnen was!

En wat niet vaak gebeurde was  dat Jos met zwart nog in een felle strijd verwikkeld was. Wit had met zijn paard de pion op h6 geslagen. Jos besloot in plaats van het paard te slaan het paard in te sluiten en speelde :   To h5. Deze tussenzet gaf wit net de gelegenheid om de zwarte dame te bestoken. Jos moest de kwaliteit geven om erger te voorkomen. Toen ook de  witte dame zich met de strijd ging bemoeien gaf Jos op met nog enkele minuten op de klok.

Markus aan bord 8 kon korte tijd tegenstand bieden aan zijn tegenstander. Toen deze de aanval op de damevleugel inzette met paard en toren, koos Markus voor een verkeerde afwikkeling wat hem de kwaliteit kostte. Dit deed Markus besluiten om de partij op te geven. Maar de achterstand was zeker nog niet onoverkomelijk. Niet te snel de moed opgeven, Markus! Ook jij kan vanuit een achterstand terugkomen.

Jos aan bord 7 speelde met zwart tegen een gerenommeerde tegenstander. Wit rocheerde lang en zette de aanval met zijn g- en h-pion in op de zwarte koning. De zet g7-g6 verzwakte eerder de koningstelling dan dat het deze verstevigde. Het paardoffer van wit opende de g-lijn voor de witte dame en toren en aan mat was niet meer te ontkomen. Jammer, Jos! (0 – 2)

John aan bord 6 trof met wit Ruud van Dijk als tegenstander, een oude bekende. John liet zijn loper ruilen op e3. Deze zwakke (dubbel)pion werd nu het speerpunt van zwart. Zwart rocheerde niet en trok meteen met zijn g- en h-pion ten aanval. De zwarte g-pion penetreerde diep in de witte stelling, ondersteund door loper en paard. Het leverde zwart uiteindelijk de kwaliteit op en, na afruil van de meeste stukken, ook de partij (0 – 3).

Peter speelde aan bord 5 met zwart. De eerste 20 zetten gingen gelijk op. Peter won de a-pion. De zet g6 verzwakte de zwarte koningstelling. Wit kon zijn loper op f6 plaatsen en samen met de dame voor matdreigingen zorgen waar Peter geen antwoord op had (0 – 4).

Felix aan bord 3 speelde met de zwarte stukken. Hij zette meteen de aanval in op de centrumpionnen van wit. Door een onnauwkeurige afruil van wit leverde dit Felix de e-pion op. Daarna ging de opmars van de e- en f-pion onverdroten door. Toen de dame ook bij de aanval werd betrokken werd het witte bastion daadkrachtig overmeesterd. Een mooie overwinning, Felix! (1 – 4). Op de foto is nog net te zien hoe zwart zojuist met 35. .. Te5 het schaak (35. Dd4+) heeft opgeheven en het mat door zwart aanstaande is..

Zelf speelde ik met wit een ‘strategische’ wedstrijd. Behoedzaam werd gemanoeuvreerd. De stukken stonden zo opgesteld dat van ‘doorkomen aan beide kanten’ geen sprake was. De tegenstander van mij en die van Kees boden beiden remise aan maar gelet op de stand (we zouden nog gelijk kunnen spelen) konden we dit niet aannemen en speelden we door. Mijn tegenstander verschoof slechts zijn loper van d7 naar e6. Ik ging forceren en trok ten aanval. Dame h4 schaak had ik moeten oplossen door met mijn koning naar g3 te gaan in plaats van mijn toren er tussen te zetten. Nu kon de dame ook op f2 schaak geven en met een mooie combinatie (torenoffer, en dat ook nog in hevige tijdnood!) een stuk veroveren en alsnog de partij winnen (1 - 5).

Han met wit aan bord 2 speelde het damegambiet. De strijd vond hier op de damevleugel plaats, waar Han de achtergebleven c-pion op de korrel nam. Deze werd geslagen en het witte paard nam meteen een strategische positie op c5 in waardoor zwart de witte d-pion niet kon terugslaan. Toen ook nog de zwarte a-pion viel had Han twee verbonden vrijpionnen en was de partij beslist. Mooi en degelijk gespeeld Han! (2 – 5).

De tegenstander van Kees aan bord 1 speelde ook het damegambiet. Tot in het eindspel ging de partij gelijk op. Het toreneindspel met beiden nog 2 torens en 7 pionnen was ook keurig in evenwicht. Kees moest forceren om dit evenwicht te doorbreken en speelde zijn g-pion op. De positie van de witte koning (e4) was net iets beter dan die van de zwarte (e7). Door zijn  koning naar f6 te spelen gaf hij de witte koning gelegenheid om de g-pion te slaan en werd ook deze partij verloren... ( 2 – 6).

Markus aan bord 8 was (hoe kan het ook anders) als eerste klaar. Of het ermee te maken had dat hij de bus vanuit het Westland naar Delft op tijd wilde halen, is mij niet bekend. Hij werd door zijn tegenstander wel geholpen. Na een gelijkopgaande strijd gaf deze ‘zomaar’ een toren weg. Markus aanvaardde dankbaar dit present. De tegenstander spartelde nog wat tegen alvorens hij opgaf (0 - 1).

Kees met wit aan bord 1 was ook vrij snel klaar. Zijn tegenstander speelde de drakenvariant van het Siciliaans. Het was zeker geen draak van een partij ondanks het feit dat enig ‘vuurwerk’ ontbrak. Het evenwicht werd niet verbroken en hier werd na 20 zetten tot remise besloten (½ – 1½). 

John speelde aan bord 6 met zwart zijn gebruikelijke openingszetten. Ditmaal kreeg hij niet met een Italiaanse maar met een Spaanse opening te maken. Na afruil van de dames ontspon zich een boeiende strijd. John doet mij regelmatig denken aan een voetballer die instinctief altijd op de plaats staat waar de bal komt. Zo ook met schaken. Zijn stukken staan zo opgesteld dat ze elkaar bijna altijd dekken en niet geslagen kunnen worden. Enorm lastig om tegen te spelen... De tegenstander van John probeerde op de koningsvleugel een bres te slaan. John speelde zijn loper naar e3 met aanval op pion f4 en voorkwam deze aanval. Het leverde ook nog deze pion op! Toen ook nog de witte g-pion geslagen werd door de toren was het spel eigenlijk al gespeeld. De zet die volgde (Tg1, mat op de onderste rij) was de bekroning op een degelijke partij van John (½ –2½).

Vincent aan bord 7 met wit won ook. Maar wanneer zijn tegenstander vanuit de diagramstelling 7 ... - Pd4 had gespeeld zou de partij heel anders zijn gelopen! Gelukkig speelde hij 7 .. - Df6 en zat zwart na afruil op c6 en f6 met twee dubbelpionnen opgescheept.
Door het sterke loperpaar en de open b- en g-lijn moest wit toch eerst nog secuur verdedigen. Pas nadat zwart zijn pionnen in de aanbieding deed en daarbovenop nog een loper weggaf op de 28e zet, was de klus wel geklaard. Met een overmacht aan pionnen (en een paard) werd de zwarte stelling overrompeld, hoewel zwart nog lang doorsputterde... 
Tussenstand nu ½ - 3½.

Peter aan bord 3 trof een sterke tegenstander. Ook hier in beginsel een gelijk opgaande strijd. Paard e5 was achteraf gezien geen gelukkige keuze. Het kostte een paar zetten later een centrumpion mede door de ongelukkige positie van de witte dame op c4. De zwarte paarden werden een plaag voor de witte stukken. Nog een pion ging verloren met slechts beiden nog een paard op het bord. Peter bleef taai tegenstand bieden en won een pion terug. De zet Kb4 was fnuikend... Het gaf de zwarte c-pion, gedekt door de koning, een vrije doorgang om te kunnen promoveren (1½ - 3½).

De mooiste overwinning was met zwart van Han aan bord 2. We weten van Han dat hij gul is, vrijgevig, zo ook met schaken. Hij offert graag maar wel met andere intenties! De witte dame had zichzelf op h3 gepositioneerd, stond buitenspel en Han offerde zijn toren voor het paard op c3. Bij de afruil van de dames won Han de witte loper. Het zwarte loperpaar werd gedurende de partij zo overheersend dat wit uit pure ellende zijn toren voor een loper ruilde. Maar hij stond inmiddels al 2 pionnen en een loper achter... (1½ - 4½).
(Naschrift Han: het kwaliteitsoffer op c3 bracht ik na redelijk lang nadenken. Ik ‘voelde’ dat het witte paard eraf moest want het zou anders behoorlijk vervelend mijn stelling kunnen binnendringen. De compensatie bestond uit een pion, een sterk loperpaar, goede samenwerking van de stukken en een witte dame die niet veel kon uitrichten: dat leek me wel voldoende!).

Ikzelf speelde aan bord 4 met zwart de Pircverdediging. Na de opening plantte wit zijn loper op d6 gedekt door pion c5 maar kon hier niets mee uitrichten. De aanval van zwart met dame, loper en paarden op pion h3 was veel gevaarlijker. Wit zag het gevaar op tijd in en ruilde de dames af. In het eindspel had ik een pion meer en een gewonnen stelling (zie diagram 1). Maar dan had ik geen c5 moeten spelen! Nu speelde wit zijn paard naar b3 en verloor ik mijn a-pion. Een duidelijk voorbeeld hoe je een stelling in één zet kunt ‘verminken’. Het witte paard speelt een cruciale rol bij het voorkomen van promotie van de zwarte pion (diagram 2). Wanneer ik Kc3 speel gaat het paard naar c1 en op Kb2 volgt weer Pd3 schaak. Uiteindelijk ‘slechts’ remise... (3 - 5).