Willem H. speelde tegen Peter. Dit werd een spannend gevecht. Willem speelt meestal onorthodox en trok ditmaal meteen ten aanval met zijn f-pion. Gevolg was een open h-lijn voor zwart maar ook een zwakke f7-pion die door wit werd aangevallen. Peter probeerde veld f7 extra te verdedigen door paard e5 te spelen maar dit beest werd onmiddellijk op zijn huid gezeten. Nu ontstond een complexe situatie met over en weer de nodige dreigingen. Zwart koos voor dameruil maar dit kostte hem wel een stuk. Peter positioneerde zijn stukken dusdanig dat Willem, met weliswaar een stuk meer maar een pion minder, hier moeilijk doorheen zou kunnen breken. Remise het resultaat.

Ik nam het met zwart tegen John op. John had zich optimaal voorbereid op deze match en had zelfs een kraker/fysiotherapeut/masseur geraadpleegd om topfit achter het schaakbord te kunnen plaatsnemen. De eerste tien zetten gebeurde er weinig. We hadden allebei een solide stelling opgebouwd. Met de zet g3 verzwakte wit enigszins zijn stelling maar niet zodanig dat zwart hier voordeel kon behalen. Wit zocht het avontuur op de damevleugel en wist bijna de kwaliteit te bemachtigen maar dat kon ik weer net voorkomen. Bleef over twee bolwerken die niet zo één twee drie te slopen waren: ook hier werd remise overeen gekomen.

Vincent, voldoende hersteld van zijn val met de fiets, kreeg een taaie noot te kraken: Giuseppe. Zwart maakte gebruik van de Franse verdediging en kwam geen moment in gevaar. Maar dit gold ook voor wit. Aanvallen is de beste verdediging werd verheven tot ‘een beste verdediging voorkomt een aanval’. Het was een gelijkopgaande strijd die na 16 zetten in remise eindigde. 

Hans J. nam het op tegen Jos. Zwart verloor een pion door d5 te spelen. Deze pion stond 3 keer aangevallen en slechts twee keer verdedigd. Maar zwart kon nu wel het witte paard op g5 slaan. Nu was wit weer aan de beurt en speelde zijn paard naar c7 waarbij hij beide zwarte torens op a- en e8 aanviel. Uiteindelijk leverde het zwart twee lichte stukken op tegen een toren en een pion. Na de nodige zetten ontstond een eindspel met voor wit 7 pionnen, toren en dame en zwart 5 pionnen, loper, paard en dame. De witte vrijpionnen op de d- en c-lijn rukten gevaarlijk op en dat deed Jos besluiten de partij op te geven. Jammer, Jos!

Han mocht het tegen Kees opnemen. Hier brak de strijd los op de damevleugel. De b-pion van Kees rukte ver op in vijandelijk gebied en ‘groef’ zich op b4 in. Alle stukken werden erbij gehaald om de pion aan te vallen en te verdedigen. De situatie was dermate complex dat, nadat remise was overeengekomen, nog heel lang de diverse opties geanalyseerd werden. Wie hier tenslotte het beste uitkwam, weet ik niet...
(Naschrift Han: wij eigenlijk ook niet... Duidelijk was dat na a4 van wit Kees er goed aan had gedaan niet en passant te slaan (bxa3). In dat geval zou wit met Dxa3 de pionnen op a5 en e7 aanvallen en een lekkere stelling hebben. Dameruil van wit na en passant slaan van zwart had echter geleid tot een enorm complexe slagenwisseling waarin wit een kwaliteit lijkt te winnen maar zwart een dodelijke vrijpion heeft op de b-lijn. Remise leek ons wel een mooie uitslag van deze partij waar heel veel inzat maar waar slechts een klein deel van op het bord kwam).

En de laatste en langste partij was tussen Felix en Rens. De eerste vijftien zetten werden gebruikt voor de ontwikkeling van de stukken. De zwarte dame ging daarna kris kras over het bord: van a5 naar h5 om uiteindelijk op g6 terecht te komen. Loper h3 volgde met matdreiging maar werd door Felix keurig gepareerd met Tf2. Nog niets aan de hand. Met de zet Le7 viel Felix de toren op f8 aan die alleen nog het veld e8 ter beschikking had. Hierna volgde Pad6 met aanval op de torens op c- en e8. Maar dit kostte wit zijn loper! Zwart ruilde zijn toren op c1 voor de witte toren en kon daarna met zijn andere toren de loper slaan. Het eindspel met een stuk minder en daarnaast ook minder dan een minuut op de klok was een hopeloze opgave voor Felix. Een boeiende partij!

Felix nam het op tegen Willem H.  Van Felix weten we dat hij ongebruikelijk kan openen maar Willem kan het ook!  Door met b5 te reageren op Lo c4 en met enkele zetten later een zwart paardoffer op e4. Wit offerde zijn paard terug  vanwege de behoorlijke dreiging  van de zwarte stukken. Na afruil van torens en dame bleef een gelijke stand over met paard, loper en vijf pionnen met remise als resultaat.

John was tegen Kees ook een beetje ‘van de leg’ want hij opende met zijn damepion. Na een rustige opbouw was het zwart die voor de aanval koos. Na de zet: Da g5 had  zwart met zijn loper op h3 kunnen slaan. Nu ruilde hij eerst zijn ongedekte loper op d4 af en was ‘het momentum’ voorbij.  De volgende dreiging kwam van de e-pion die naar e3 werd opgespeeld. Maar ook deze aanval werd door wit afgeslagen. In een gelijke stand werd na 29 zetten tot remise besloten.

Hans M speelde met wit tegen Leo, die voor de Hollandse verdediging koos. Ook hier nam zwart het initiatief. Door zijn pion naar f4 door te schuiven luidde zwart de aanval in, gevolgd door g4. Van de witte pionnenstructuur voor de koning bleef weinig meer over.  Hans moest alle zeilen bijzetten om zijn stelling in stand te houden, hij kon steeds de juiste zetten vinden ter verdediging. To h1 met aanval op het zwarte paard op h5 bracht de ommekeer. In plaats van het paard te ruilen liet Leo het beest aan zijn lot over wat Hans dit paard en de partij opleverde…

Peter speelde tegen Hans J. In lengte was dit de langste partij.  Hier kwam het damegambiet op het bord. De eerste 20 zetten gingen gelijk op. Daarna verschalkte wit de pion op c7. Wit verdubbelde zijn torens op de c-lijn en veroverde ook pion b7. Toen ook nog pion d5 een prooi van wit werd, was het spel eigenlijk gespeeld. Hans stribbelde nog héél lang tegen maar tegen de overmacht van witte pionnen was hij na 67 zetten niet meer bestand.

Ik speelde met wit tegen Guiseppe ook het damegambiet.  De eerste 15 zetten werd rustig opgebouwd. Het lukte me mijn paard op veld e5 te nestelen, gedekt door de d- en f-pion, terwijl de paarden van zwart eigenlijk geen velden hadden en maar ‘op en neer sprongen’.   De zwarte loper op c8 kon niet in het spel betrokken worden. Guiseppe werd gedwongen g6 te spelen en daardoor pion f7 behoorlijk te verzwakken.  De witte aanval  op f7 was niet meer te stuiten en voordat  dit zou gaan gebeuren gaf Guiseppe op.

Rens speelde met wit tegen Han, de nummers 1 en 2 tegen elkaar. De eerste zetten gingen  gelijk op totdat Rens pion b5 wist te bemachtigen.  Deze pion werd door de loper gedekt maar deze werd door de witte dame aangevallen en moest zich terugtrekken.  Na afruil van diverse stukken ontstond een boeiend eindspel met lopers en torens.  Op die ene pion na was de stand gelijk totdat Han (hoe kan het ook anders!) in hevige tijdnood een minder sterke zet deed: Hij liet zijn loper op c3 pennen en de partij was abrupt verloren. Jammer Han!

Vincent, die eigenlijk Markus als tegenstander had, kon zijn borst natmaken nu hij  onze koploper Han tegenover zich kreeg.  Han mocht ook nog de witte stukken hanteren en opende met zijn gebruikelijke damegambiet. De eerste 15 zetten gingen gelijk op. Vincent ging de strijd aan om controle over de c-lijn te krijgen. Dit was een kolfje naar de hand van Han! Hij verdubbelde zijn torens op de c-lijn. Daarnaast kreeg Han ook een sterk loperpaar. Zij  beheersten de belangrijke diagonalen. De toren op a8 had geen vluchtweg meer en de witte dame viel ook nog eens de zwarte loper op a6 aan… Tegen deze overmacht kon Vincent geen stand houden. Hij verloor zijn toren en de partij.

John nam het op tegen Rens die met wit weer zijn gebruikelijke b4 speelde. Door pion b6 te spelen, verloor paard c6 zijn dekking van deze pion en stond het een paar zetten later gepend door de witte loper op f3. Een volgende penning was de loper op d7 door de toren op d1. En als laatste kon Lo d6 de pion op c5 niet terugslaan of zich terugtrekken naar e7/f8 vanwege al deze penningen!  (zie diagram)   Mooi gespeeld, Rens! Ik kan me enigszins indenken hoe John zich op dat moment voelde… John verloor zijn loper en hierna speelde Rens de partij rustig en geroutineerd uit.

Ik speelde zelf met zwart tegen Willem H. Na een rustige opbouw van beide kanten  ging zwart na de lange rochade ten aanval op de koningsvleugel. De zwarte torens op de g- en h-lijn,  ondersteund door lopers en en paard  maakten een beslissende aanval mogelijk. Wit liet het hier niet bij zitten en offerde zijn paard op b5 om een open a-lijn te creëren en van daar de witte  koning  met toren en dame te bestoken. Zwart kon de de stelling gesloten houden  en na afruil van de diverse stukken stond hij het stuk nog voor in een goede stelling. Maar dan moet je niet  je loper weggeven!  Na deze ’gulle gave’ was de stand weer in evenwicht  en remise het resultaat.

Hans M. speelde  tegen Jos die de plaats van Leo innam. Schaken wordt meestal  op kleine details beslist waar Hans een bijzonder oog voor heeft. Doordat Jos pion f7 opspeelde,  bleef de dekking van pion e6 slechts in handen van Pa c7.  Hans ruilde dit paard af waardoor hij met zijn loper de e-pion kon nemen. Een paar zetten later was een vork van het paard op d5 beslissend:  Jos verloor ook de kwaliteit. Hierna rukten de centrumpionnen van wit   langzaam maar gestaag op…. Dit was het moment voor Jos om na 30 zetten  op te geven.

Guiseppe speelde met wit tegen Peter. Wit trok  meteen onverschrokken ten aanval maar dat bracht zwart niet uit zijn evenwicht.  Het resultaat was een buitgemaakte pion en het feit dat wit de rochade van zwart verhinderde. Beide spelers verdubbelden hun torens op de d-ljin. Guiseppe rukte met zijn c- en d-pion gevaarlijk op. Peter ruilde zijn loper tegen deze 2 pionnen. Nadat de torens waren afgeruild bleef een eindspel  met voor wit 5 pionnen en een paard en zwart 6 pionnen over. Ondanks een stuk meer zou het een hele (wellicht onmogelijke) opgave worden voor wit  om de partij te winnen en werd tot remise  besloten.

En de langste partij deze avond was  de partij tussen Kees en Felix. Na een gelijkopgaande opening dreigde nog even zetherhaling. Dit doorbrak Felix  door met zijn paard te zetten in plaats van zijn dame. Vanaf dat moment bestookte Kees op alle mogelijke manieren de zwarte stelling. Kees probeerde met een batterij van dame en twee torens op de f-lijn door te breken maar dat lukte niet. Zijn paard dreigde de zwarte stelling binnen te vallen maar Felix verdedigde goed en speelde zijn dame om naar g7: extra dekking van f7 en het hield de g-lijn gesloten. De opmars van de witte h-pion zag er vervolgens dreigend uit maar ook hier had Felix een passend antwoord op. Met beiden minder dan 5 minuten op de klok bood Felix remise aan wat Kees onmiddellijk accepteerde. Mooie partij!

Jos speelde met wit tegen Vincent. Na de gebruikelijke openingszetten werd het witte paard op f3 door de zwarte loper op g4 gepend. Na afruil moest wit met de g-pion op f3 terugslaan; de penning bleef gehandhaafd. Een uiterst ongelukkige zet van wit was paard e2. Pion f3 werd alsnog door de loper geslagen en met de dame erbij was mat onvermijdelijk.  (0 – 1)

Rens speelde met wit tegen Markus zijn gebruikelijke b4.  Rens bouwde zijn stelling op zijn karakteristieke wijze, dus zorgvuldig op. Maar Markus liet zich ook niet onbetuigd! In plaats van meteen aan te  vallen schoof hij zijn stukken behoedzaam in de goede posities. Alleen schuiven is niet het goede woord wanneer je aan de andere kant van de zaal hoort wanneer Markus zijn stukken ‘verzet’.  Toch werd de aanval door Markus met c5 geopend. Na afruil van de torens via de geopende b-lijn bleef een evenwichtige stelling over met remise als resultaat.

Felix, weer in ons midden, speelde tegen Hans J.  Ook deze partij was redelijk snel afgelopen in het voordeel van Felix. Helaas heb ik van deze partij niets gezien en ook het notatieformulier heb ik niet voorbij zien komen.  Ik kan over deze partij dus niets melden. 
In ieder geval verscheen er een Koningsgambiet op het bord dat niet goed werd afgehandeld door zwart. Felix kreeg de gelegenheid om zijn stukken op de Damevleugel samen te trekken (na 0-0-0 van zwart)  en een beslissende aanval in te zetten. Zwart moest lijdzaam toezien hoe zijn stelling werd opgerold  (vs). 

John speelde tegen Giuseppe  die de Siciliaanse opening speelde  wat je van een Italiaan natuurlijk kunt verwachten…  John stelde hier een Italiaanse voortzetting tegenover.   John dirigeerde in het verloop van het spel zijn paarden richting koningsvleugel. Belangrijk was het veld f5 dat door het witte paard werd ingenomen. Het paardoffer op h6 opende de koningstelling. Beslissend was de zwarte zet: Pa g5. De loper op f4 sloeg dit paard en opende hiermee ook de f-lijn waardoor mat niet meer te voorkomen was.  (1 – 0)

Ikzelf nam het met zwart op tegen Kees.  Kenmerkend voor wit was de lange rochade , de afruil van de loper op g7 en het oprukken van de d-, e- en f-pion. De e-pion werd naar e5 doorgeschoven en werd een lastig obstakel voor zwart.  Daarbij kwam dat de paarden van zwart niet in topvorm waren. Ze liepen elkaar in de weg en kozen de verkeerde velden. Eén paard werd kreupel van het bord afgevoerd en het andere werd gepend op f6.  (had voorkomen kunnen worden door loper naar e6 i.p.v. d7 te spelen). Nu was pion f7 niet meer te dekken/redden en werd de koningsstelling een heel kwetsbaar bolwerk.  Mooi gespeeld, Kees!  (1 – 0)

Han mocht de strijd aanbinden met Leo, die met wit speelde. Ook dit werd een Siciliaan. De eerste reeks zetten gingen volgens het boekje. Wit sloeg met zijn dame de pion op d6 en dreigde de dames af te ruilen. Zwart gaf met zijn dame op b6 schaak en sloeg daarna de pion op b2. Stand weer gelijk!  Door e5 te spelen verloor Leo deze pion door een listige afruil van Han. Nu kwam zwart een pion voor, verdubbelde vervolgens zijn torens en zette de aanval in op de kwetsbare pion op a2. Deze was nog even te houden maar niet voor lang… Wanneer deze pion zou vallen kreeg zwart twee sterke vrijpionnen, de a- en b-pion. Daar wachtte Leo niet meer op en gaf de strijd op.

En de laatste partij ging tussen Hans M. en Willem H. Heel secuur werd gemanoeuvreerd om de stukken op de juiste plaats te krijgen. Door de toren op a8 in het spel te betrekken, verloor pion a7 zijn dekking waar Hans gretig gebruik van maakte door de pion met zijn loper te slaan. Een aantal zetten later viel ook de zwarte pion op e6 doordat de dame, die deze pion beschermde, op de a-lijn terecht was gekomen. Deze pionnen bleef Hans voorstaan ondanks verwoede pogingen van wit om het tij te keren. Uiteindelijk gaf Willem op want tegen de overmacht van op het laatst 3 (verbonden) pionnen tegen 1 was niet meer op te boksen. Een hele degelijke overwinning van Hans!

Leo speelde tegen John het al eerder in de app geroemde Italiaans. De zet: paard e5 van zwart om de witte dreiging van loper (c4) en paard (g5) op pion f7 tegen te gaan was niet slecht. Maar dit had meteen een gevolg moeten krijgen met de zet h6 om het paard weg te jagen. Nu speelde John eerst loper e7. Dit gaf Leo de gelegenheid om met f4 het zwarte paard op e5 aan te vallen en een stuk te winnen. Zet 12 van wit (Txc1) rekte de lijdensweg van zwart nog iets langer (met Dxg7 was het meteen uit geweest). Nu spartelde de koning nog een aantal zetten tegen alvorens hij werd mat gezet.