PK Veteranen 2010
De eerste ronde
Op vrijdag 19 februari 2010 startte het PK voor veteranen in twee categorieën: 50-plussers en 60-plussers. Evenals voorgaande jaren was schaakvereniging Pomar ook dit jaar organisator en gastheer voor dit HSB-evenement. Met 40 aanmeldingen lag het aantal deelnemers in lijn met het aantal van vorig jaar en het jaar daarvóór (resp. 39 en 38). Het aantal spelers in beide categorieën ontliep elkaar niet veel: 22 bij de 60-plussers en 18 bij de 50-plussers.
De kampioenen van vorig jaar (Frans Vreugdenhil bij 50+ en Ton Thijssen bij 60+) zullen hun titel verdedigen en krijgen geduchte concurrentie. Bij de 50-plussers is nieuwkomer Frans Hoynck van Papendrecht op papier de favoriet, maar Hans Segers, Ton Bodaan, John Tan, en Frans zelf natuurlijk, zullen het hem niet makkelijk gaan maken. In de categorie 60+ is Ton Thijssen weliswaar favoriet maar zijn Maurits Bons, Nico Vromans, Gerbrand Beekman en Leo Duijvesteijn (om er enkelen te noemen) gevaarlijke outsiders.
Naast vele oude bekenden doen er dit jaar ook een aantal nieuwe gezichten mee en dat is een mooie ontwikkeling lijkt me! Haeghe Ooievaar levert dit jaar met zeven spelers de meeste deelnemers, terwijl HSV, SHTV en gastheer Pomar elk vijf spelers afvaardigden.
Namens de HSB hield André Wagner op deze eerste avond een kort openingswoordje, waarin hij iedereen welkom heette en benadrukte dat het reglement (met name wat betreft het opnemen van byes) strikt zal worden nageleefd.
De eerste ronde kende direct al een aantal opmerkelijke uitslagen waarbij eens te meer bleek dat ELO-rating wel iets zegt, maar lang niet alles. Zo kwam kampioen Ton Thijssen met zwart niet verder dan remise tegen Ton Vissers: de heren hadden binnen het uur het punt gedeeld. Minstens even opmerkelijk was het verlies van Maurits Bons tegen Jim Loke. Maurits besteedde zeeën van tijd en had op een gegeven moment een dik uur minder op de klok dan Jim én een mindere stelling. Hij speelde het eindspel in tijdnood echter zeer goed en Jim moest lang nadenken om een winstplan te vinden wat hem niet goed lukte. Maurits kwam uitstekend terug maar vergat met nog 17 seconden op de klok in een geheide remisestand zijn klok in te drukken...
Frits Varenkamp hield Leo Duijvesteijn keurig op remise: in een stelling met toren, loper en pion voor Frits tegen toren en drie pionnen voor Leo werd de vrede getekend. Jan van der Meer kwam tegen Hans Hendriks met een half punt waarschijnlijk nog goed weg. In de eindstelling stond Hans een kwaliteit en twee pionnen voor maar een winstplan was lastig te vinden.
Gerbrand Beekman won in een aardige partij van Max van Herpen. Gerbrand won een paard maar dat beest stond wel op a8 ogenschijnlijk niets te doen. Het hielp echter wel de witte dame om de zwarte stelling binnen te dringen en daarna was de partij uit. Ook de andere Pomarianen deden goede zaken in deze eerste ronde. Wouter van Markenstein won van Harry Boot die in een lastige stelling met een pion minder het eind versnelde door een volle toren weg te geven. Han Terpstra versloeg clubgenoot (maar ook DCSV-er) Jan Zonneveld en Kees Vink was te sterk voor Ruud Hählen.
De mooiste/leukste/spectaculairste partij van de avond, en wat mij betreft in ieder geval de partij met - achteraf gezien - de opmerkelijkste uitslag, was de strijd tussen de enige vrouwelijke deelnemer Monique Keuzenkamp en Ed Eveleens. Monique speelde werkelijk een uitstekende partij en stond weliswaar een kwaliteit achter maar had een moordende aanval met dame, loper en paard richting de zwarte koning. Dameverlies voor zwart was onvermijdelijk, en misschien zat er zelfs mat in voor wit. Maar Monique zag het niet. Ze had tijd genoeg (het was juist Ed die in tijdnood verkeerde) maar ze zag het gewoon niet. Ook haar klok tikte vrolijk verder en terwijl Ed nog acht seconden over had ging Monique door haar vlag... Dat was even slikken en Monique moest letterlijk een figuurlijk even bijkomen van deze klap. Een goed glas rode wijn en enkele bitterballen deden wonderen en Monique kon met een opgewekt humeur de laatste bus naar huis nemen.
Al met al een geslaagde opening van dit kampioenschap!
De tweede ronde
De tweede ronde van het PK voor veteranen gaf een aantal mooie partijen te zien. Zo speelden Han Terpsta en Hans Segers een boeiende partij waarin Han (met wit) het Göring-gambiet van stal haalde. Hij kreeg de geofferde pion al vrij snel weer terug waarna een 'dynamische stelling' ontstond, zoals Han het zelf omschreef. Hans offerde de kwaliteit voor actief spel, won de kwaliteit weer terug en wist twee pionnen voor te komen waarna Han het voor gezien hield. Daarmee schaarde Hans zich bij de kopgroep van zes man die na twee ronden nog een 100%-score hebben.
De als eerste geplaatste Frans Hoynck van Papendrecht moest het met zwart opnemen tegen Nico Vromans en dat werd allesbehalve een makkelijke avond voor Frans. De stelling bleef lange tijd in evenwicht: Frans had wel het beste van het spel en een betere pionnenstructuur, maar Nico verdedigde zich als een leeuw. Pas in het eindspel wist Frans een pionnetje te veroveren dat hem uiteindelijk in het toreneindspel het volle punt opleverde. Een leuke partij, uitstekend gespeeld van beide kanten. U vindt deze partij in het partij-overzicht van het PK Veteranen.
John Tan won in zijn partij tegen Gerbrand Beekman de kwaliteit en wikkelde vervolgens af naar een pionneneindspel met een pion meer dat hij in winst omzette. Ton Bodaan versloeg Dirk van Nieuwkerk terwijl Hans van der Wijk te sterk was voor Ed Eveleens die in uiterste tijdnood (alweer!) geen redding meer zag.
De zesde en laatste speler die op 2 uit 2 kwam was Frans Vreugdenhil na een partij die zonder meer de spectaculairste van de avond was. Spelend met zwart tegen Kees Vink kwam de weinig gespeelde Traxler-variant op het bord waarin zwart na 1.e4-e5; 2.Pf3-Pc6 3.Lc4-Pf6; 4.Pg5-Lc5; 5.Pxf7-Lxf2; 6. Kf1-De7; 7. Pxh8-d5 een toren achter staat maar een grote voorsprong in ontwikkeling heeft terwijl de witte koning aardig op de tocht staat. Frans offerde vervolgens ook nog de loper op f2 waarna zijn dame, loper en paarden klaar stonden om de witte koning te grazen te nemen. Na 15 zetten was de partij uit: dameverlies voor wit óf mat was onvermijdelijk. Een fraaie partij! Ook deze partij kunt u overigens naspelen.
Wouter van Markenstein was de enige Pomariaan die een (half) punt scoorde. Met zwart hield hij de als tweede geplaatste Ton Thijssen keurig op remise in een partij waarin het evenwicht nooit echt verbroken leek.
Jan van der Meer had wederom zijn avond niet. Zoekend naar de juiste vorm wist hij met zwart tegen Jan Nienhuis geen vuist te maken. Hij plantte weliswaar een sterke loper op d3 in de witte stelling, maar offerde vervolgens een volle toren voor..., ja voor wat eigenlijk. Het zag er allemaal wat vaag uit, zwart kreeg wat materiaal terug maar wit verdubbelde de torens op de h-lijn richting de zwarte koning en dat leverde uiteindelijk een overwinning op.
Monique Keuzenkamp speelde opnieuw zeker geen slechte partij, dit keer was club- en streekgenoot Rob Dijkstra haar tegenstander. In een moment van onoplettendheid gaf ze echter een stuk weg en daar wist Rob wel raad mee. De twee kemphanen analyseerden hun partij nog urenlang na alvorens ze met zachte hand uit de toernooizaal werden verwijderd.
Edwin van der Leij wist deze avond de weg naar de toernooizaal gelukkig wel te vinden en sloot zijn eerste optreden in dit kampioenschap af met een overwinning op Harry Boot. In het pionneneindspel was het paard van Edwin veel sterker dan de loper van Harry en dit leverde Edwin de winst op.
Hans Hendriks speelde ook in deze ronde een uitstekende partij. Met wit won hij tegen Ton Vissers de kwaliteit maar Ton had twee verbonden vrijpionnen in het centrum en een sterk loperpaar. Dat was voldoende compensatie en de heren besloten het punt te delen.
Clubgenoten Koos Suyker en Rob van Duivenboden, beiden een bye in de eerste ronde vanwege een externe wedstrijd van Haeghe Ooievaar, moesten het in deze ronde tegen elkaar opnemen. Koos won een kwaliteit hetgeen hij in het middenspel uitbouwde tot een volle toren. Daarna raakte hij echter de draad kwijt, Rob won de dame tegen een toren en zijn dame was in dit geval sterker dan de twee torens van Koos. Rob won nog een kwaliteit waarna het eindspel van dame tegen toren en loper gewonnen was voor Rob, mede ook gezien de tijdnood waarin Koos zich bevond.
André van der Weijde boekte een aardige overwinning op Jan Zonneveld. In een eindspel met aan beide kanten twee lichte stukken en een handvol pionnen wist André langzaam maar zeker met zijn koning de zwarte stelling binnen te dringen. Dat leverde een stuk en uiteindelijk promotie van een pion tot dame op.
Jacques van As en Max van Herpen scoorden in hun onderlinge partij beiden hun eerste halve punt en daar kwam Jacques volgens mij goed mee weg. In vliegende tijdnood zag het er somber voor hem uit maar hij wist de boel nog net bij elkaar te houden en er een zwaar bevochen remise uit te slepen.
Na twee ronden is er een kopgroep van zes spelers met de maximale score van 2 uit 2. Daaronder volgen vijf spelers met 1½ punt, gevolgd door een massaal peloton van maar liefst zeventien spelers met één punt.
De derde ronde
Op 5 maart werd de derde ronde gespeeld in het PK voor veteranen. Er waren nog zes spelers met de maximale score en zij speelden in drie onderlinge partijen tegen elkaar. Dat leverde mooie partijen op maar ook in de overige partijen werd volop strijd geleverd: van de 20 partijen eindigde er maar 1 in remise!
De partij tussen Frans Hoynck van Papendrecht (met wit) tegen Frans Vreugdenhil leverde een fraai spektakel op. Zwart koos voor het Jänisch gambiet in het Spaans dat ontstaat na 1. e4 e5; 2.Pf3 Pc6; 3. Lb5 f5. Zwart kwam een kwaliteit voor maar zijn stelling vertoonde nogal wat gaten en de zwarte koning stond niet echt veilig. Bovendien werkten de witte stukken uitstekend samen. Er volgde een interessant middenspel met vele tactische wendingen. Wit won uiteindelijk een stuk terug en niet veel later staakte zwart de strijd na een boeiende partij die u kunt vinden in het partij-overzicht van het PK Veteranen.
John Tan ging in zijn partij met zwart tegen Hans Segers voortvarend van start. Hij zette een pion op a3, ondersteund door de dame en torens. Hans schoof echter de boel dicht en begon zelf op de andere vleugel met een aanval. Dat resulteerde uiteindelijk in een toreneindspel waarin Hans twee pionnen meer had. Beide spelers waren inmiddels in flinke tijdnood (minder dan een minuut), maar de winst voor Hans kwam niet meer in gevaar.
De derde en laatste partij tussen twee spelers met de maximale score ging tussen Ton Bodaan met wit en Hans van der Wijk. Ton won een pion en had het loperpaar tegen een loper en paard. Hans won de pion weer terug en wikkelde af naar een lopereindspel met ongelijke lopers met aan beide kanten vier pionnen. Daar viel voor beide spelers weinig meer te halen zodat het punt werd gedeeld: de enige remise van deze avond.
Maurits Bons leek tegen Jan Nienhuis weinig te bereiken en stond op een gegeven moment ook nog eens een uur achter in tijd. Bij Maurits zegt dat echter niet zoveel en op zijn eigen karakteristieke wijze wist hij Jan in de problemen te brengen en de partij naar zich toe te trekken. Ondanks tijdnood scoorde hij een vol punt.
Bob Ameling won in een aardige partij van Han Terpstra die met zwart misschien te lang volhardde in een verkeerd plan. Daarmee onderschatte hij wellicht de tegenkansen van Bob die op de koningsvleugel met dame en paarden ten aanval was getrokken. De aanval leverde een stuk en kwaliteitswinst op en dat vond Han wel genoeg. Ook deze partij kunt u naspelen.
Jan van der Meer lijkt de weg omhoog gevonden te hebben. Ondanks een wat bizarre opening tegen clubgenoot Koos Suyker (1. h4?!) wist hij de partij te winnen. Het had wat weg van wat Tony Miles in 1980 met zwart tegen toenmalig wereldkampioen Anatoli Karpov speelde (1. e4 - a6?!): net zo bizar, en ook Miles won!
Jacques van As, spelend met wit tegen Frits Varenkamp, bouwde een enorme aanval op tegen de zwarte koning. Alle witte stukken stonden klaar om de vijandelijke koning te grazen te nemen. Wit dreigde op een gegeven moment ondekbaar maar voor het zover was gaf Frits het op: hij had dat uiteraard zien aankomen.
Hans Hendriks speelde voor de derde achtereenvogende keer een fraaie partij. Tegen Ed Eveleens kwam hij met wit weliswaar een kwaliteit achter maar hij had een pion op de zevende rij staan, klaar om te promoveren. Dat kostte Ed, die het weer zwaar te stellen had met de klok, een stuk en de partij. Daarmee kwam Hans, op rating als twee na laatste geplaatst, op een keurige plaats in de grote middenmoot van spelers met twee punten uit drie wedstrijden.
Ook Monique Keuzenkamp speelde weer een leuke partij. Ze bracht tegenstander Jan Zonneveld zodanig in tijdnood dat deze de draad kwijtraakte en uiteindelijk moest opgeven. Het eerste punt voor Monique is binnen!
Na drie ronden zijn er nog twee spelers met een 100%-score: de als eerste geplaatste Frans Hoynck van Papendrecht en Hans Segers, de nummer 3 van de plaatsingslijst. Zij spelen in de vierde ronde tegen elkaar in een rechtstreeks duel om de koppositie. Achter dit tweetal volgt de subtop bestaande uit vier spelers met 2½ punten. Daaronder volgt een peloton van 11 spelers met 2 punten.
De vierde ronde
Vrijdag 12 maart werd de vierde ronde gespeeld in het PK voor veteranen. De twee koplopers na drie ronden met drie punten, Frans Hoynck van Papendrecht en Hans Segers, speelden tegen elkaar en dat leverde een fraai duel op. De Pg4-variant van de Engelse Aanval uit de Najdorf kwam op het bord, volgens Frans "spelen met vuur, eigenlijk te moeilijk voor spelers op ons niveau om het echt goed te kunnen spelen." Gedurende de partij waren er wisselende kansen en het eindspel met twee lopers en vijf pionnen voor Hans tegen twee paarden en vijf pionnen voor Frans was uiterst lastig. Het bord van Frans en Hans werd omringd door talloze toeschouwers die niets van deze meeslepende partij wilden missen: de spelers zelf waren nauwelijks meer te zien! Ondanks de lastige stelling wisten beide speles ook in tijdnood nog vele correcte zetten op het bord te toveren. Met nog twee minuten op de klok accepteerde Hans het remise-aanbod van Frans in een stelling die wellicht theoretisch nog winstkansen bood voor Hans maar die net zo goed de andere kant had kunnen opgaan. Volgens Frans leek remise dan ook de juiste uitslag, en de meest gewenste, ook om de competitie spannend te houden.
De partij aan bord 2, tussen Ton Bodaan met wit tegen Wouter van Markenstein, leek al in een vroeg stadium beslist. Na 40 minuten gaf Wouter een vol stuk weg en hij leek daar weining compensatie voor te krijgen. Het bleek echter nog niet zo eenvoudig. Wouter plantte een sterk paard op e4 en de witte toren en loper op a1 en b1 waren lastig in het spel te brengen. Ton gaf het stuk terug voor twee pionnen maar moest ook daarna nog uitkijken voor allerlei dreigingen van zwart en matwendingen. Uiteindelijk wist hij de partij toch naar zich toe te trekken en een zwaarbevochten overwinning te behalen.
Hans van der Wijk had met zwart een sterk loperpaar, meer ruimte en meer tijd op de klok dan Theo van Vorsselen. Hans wikkelde af naar een eindspel met dame en loper tegen toren, loper en paard en dit was voor Theo niet meer te redden.
Ton Thijssen zette zijn partij met wit tegen Dirk van Nieuwkerk zeer voortvarend op met de korte rokade gevolgd door f4, g4 en h3. Hij zette een sterk paard op d6 maar met nauwkeurig tegenspel won Dirk twee pionnen. Hij moest nog even uitkijken voor wat dreigingen op de 7e rij maar de overwinning kwam niet meer in gevaar en werd nog versneld toen Ton de dame verloor na een aftrekschaak.
Jan "Tony Miles" van der Meer speelde met zwart tegen Piet Sikkes opnieuw een dubieuze opening. Het 1. d4 van Piet beantwoordde hij met a5, even later gevolgd door h5?! Wat moeten wij hiervan denken? Wil hij zijn tegenstander al na de eerste zet uit de theorie hebben, daarbij wellicht vergetend dat hij zelf na de eerste zet ook niet meer weet hoe het moet?
Misschien schept Jan zelf nog een keer duidelijkheid over zijn openingrepertoire, in deze partij ging het in ieder geval vrij snel mis. Jan verloor een pion, later ook nog de kwaliteit en dat was voor Piet echt wel voldoende om de partij te winnen.
Jan Nienhuis en Jacques van As vormden een opmerkelijk duo deze avond, zowel op het bord als daarbuiten. Rond half 9 begonnen beide heren aan de borrel en hielden dat de rest van de avond en nacht vol. Het schaaktechnische gedeelte was voor beide heren deze avond van ondergeschikt belang (maar misschien anders ook wel) en nadat Jacques een stuk had gewonnen in het verre middenspel sprak Jan de nu al legendarische woorden: "Zullen we zeggen: remise en een borrel?". Jacques vond het wel best en accepteerde in totaal gewonnen stand dit ludieke remise-aanbod van zijn tegenstander. De twee borrelgenoten vertoefden na hun partij nog aanzienlijke tijd aan de bar waarna het nog lang onrustig, maar wel zeer gezellig bleef in De Schilp.
André van der Weijde speelde volgens tegenstander Han Terpstra 'een apart soort Russisch', maar het leek allemaal best speelbaar voor zwart die wel wat last had van een zwak veld op g6. Han zette een sterke loper neer op e6, won een pion en beliste de partij door middel van een kwaliteitsoffer waarmee hij een onstuitbare vrijpion creëerde.
Het was weer een geslaagde avond en ik heb de indruk dat de meesten zich uitstekend vermaken op deze vrijdagavonden.
Na vier ronden en met nog drie ronden te gaan gaan vier spelers aan kop met 3½ punt: Frans Hoynck van Papendrecht, Hans Segers, Ton Bodaan en Hans van der Wijk. Zij zullen in twee onderlinge partijen in de vijfde ronde tegen elkaar spelen. Achter dit viertal volgt de subtop bestaande uit vijf spelers met 3 punten. Daaronder volgt het peloton van vijf spelers met 2½ punt.
De vijfde ronde
Op vrijdag 19 maart werd de vijfde ronde gespeeld in het PK voor veteranen. De vier koplopers met 3½ punt speelden in twee onderlinge wedstrijden tegen elkaar en dat leverde een fraaie strijd op. Hans van der Wijk moest het met wit opnemen tegen Hans Segers in een zeer complexe partij. Hans van der Wijk leek beslissend voordeel te hebben maar na een mindere koningszet wist Hans Segers af te wikkelen naar een eindspel met een dame en een paard tegen een toren en een loper. Hans van der Wijk had nog wel een vrijpion op b7 en misschien was het nog remise te houden, maar Hans Segers benutte zijn kansen uitstekend en wist een zwaarbevochten overwinning uit het vuur te slepen. Daarmee kwam hij op 4½ uit 5, waarmee hij voorlopig op een eerste plaats staat.
Frans Hoynck van Papendrecht en Ton Bodaan, de beide andere koplopers net 3½ punt, konden nog langszij komen. Zij speelden hun partij op 23 maart, ook bij Pomar, en ook dit werd een boeiende strijd. Net als Piet Sikkes in de eerste ronde bracht Ton Bodaan de 'Versnelde Drakenvariant' van het Siciliaans tegen Frans in stelling. Die vreesde daarom op een voorbereid variantje te stuiten en koos op zet 5 voor een antiek zijpad uit de tijden van Lasker, Schlechter en Bird. Met succes, zo leek het, want Ton wist niet het beste tegengif te vinden. Frans liet z'n voordeel echter verwateren, door een te behoudende manier van spelen en door de keuze van een plan dat niet werkte. Ton behandelde het eindspel met zware stukken zeer goed en met vaste hand, terwijl Frans verschillende keren de beste verdediging miste. Toen Frans ook een remisewending op de 31e zet over het hoofd zag, leek het einde in zicht. Niet veel later kwam hij er, in een stelling die nog steeds materieel in evenwicht was, door een remiseaanbod van Ton toch nog genadig van af. Want ook op dat moment was het nog steeds Ton die de dienst uitmaakte op het bord. U kunt deze partij naspelen via het menu voor het PK Veteranen op de HSB-site.
Dirk van Nieuwkerk speelde een prima partij tegen Frans Vreugdenhil en na stukwinst leek de overwinning een kwestie van tijd. Maar juist die tijd deed Dirk de das om. Met 1½ minuut op de klok wist Dirk niet snel genoeg de zetten te vinden die naar winst zouden leiden terwijl Frans, met minder dan een halve minuut, zijn zetten a tempo uitvoerde. De seconden van Dirk tikten akelig snel weg en met nog twee (!) seconden op de klok voor Frans ging Dirk door z'n vlag. Een bizar einde en een beetje zuur voor Dirk maar zo is het spel.
John Tan (met wit) en Theo van Vorselen speelden een lange en taaie partij. In het eindspel met ongelijke lopers stond John een pion voor maar er leek geen doorkomen aan. De witte koning zwierf van de damevleugel naar de koningsvleugel en weer terug, op zoek naar een opening in de stelling. Uiteindelijk wist John het juiste plan te vinden dat bestond uit het offeren van de loper waardoor zijn koning de zwarte stelling kon binnenkomen en een aantal pionnen kon veroveren. Op dat moment ging Theo door z'n vlag, maar in de eindstelling stond John gewonnen.
Gerbrand Beekman dacht in zijn partij tegen Jim Loke de witte dame in te sluiten maar met een venijnige paardzet won Jim de kwaliteit en een pion. In het eindspel met een toren en drie pionnen voor Jim tegen een paard en drie pionnen voor Gerbrand creëerde Jim een vrijpion en wist de partij te winnen.
Kees Vink en Nico Vromans maakten het elkaar niet al te moeilijk en deelden het punt. Hiermee staan beiden nu op 3½ punt en draaien goed mee in de subtop.
Wouter van Markenstein en Piet Sikkes speelden een partij die lange tijd gelijk opging. Wouter wist echter de druk steeds verder op te voeren, een toren te winnen en de partij naar zich toe te trekken.
Maurits Bons won met zwart een kwaliteit tegen Edwin van der Leij en had bovendien een vernietigende aanval op de witte koning. Daar had Edwin geen goede verdediging tegen en Maurits boekte een verdiende overwinning.
Ed Eveleens, zwart tegen Koos Croes, zette een sterk paard op d3, ondersteund door een pion. Het zag er allemaal goed uit voor Ed maar hij wisselde vervolgens twee zetten om die hem een toren en de partij kostten.
Of het aan zijn ditmaal normale openingskeuze lag (1. e4) of aan het feit dat tegenstander Rob van Duivenboden gewoon zijn dag niet had blijft onduidelijk. Zeker is dat Jan van der Meer binnen drie kwartier zijn partij won en daarmee weer op een 50%-score kwam.
Monique Keuzenkamp speelde zeker geen onaardige partij tegen Ton Vissers. Ze kwam zelfs even een pion voor maar Ton won de pion bij goed spel weer terug. Het eindspel met loper en vier pionnen voor Monique tegen paard en vijf pionnen voor Ton was nog lastig maar toen Monique met de koning naar de rand van het bord ging (waar de man geen kant meer op kon) wist Ton met een vrijpion door te breken en de partij te beslissen.
Hans Segers gaat nu alleen aan de leiding met 4½ uit 5, gevolgd door een groep van vier man met vier punten. Daarachter zitten vijf man met 3½ punt. Opmerkelijk is dat van deze top 10 slechts één speler in de categorie 60+ valt. Nico Vromans van HSV is na vijf ronden met 3½ punt de beste 60-plusser. Dat komt, naast het goede spel van Nico zelf natuurlijk, ook door het tegenvallende optreden tot nu toe van Ton Thijssen. De kampioen bij de 60-plussers van vorig jaar heeft het moeilijk en speelt met 2 uit 5 duidelijk nog niet 'zijn' toernooi.
Nog twee ronden te gaan, het wordt nu echt spannend. Het is misschien wel leuk voor de 50- en 60-plussers die nu niet meedoen aan dit kampioenschap om eens langs te komen in De Schilp. Dan kunnen ze zelf zien dat het een gezellige groep is en dat het er relaxed aan toe gaat, ook ná het schaken!
De prijzen in beide groepen zijn overigens als volgt (in de categorie 50+ zijn er 18 deelnemers, de categorie 60+ telt 22 deelnemers):
1e plaats: 90 euro + beker
2e plaats: 60 euro + beker
3e plaats: 40 euro + beker
4e plaats: 30 euro
5e plaats: 20 euro
De zesde ronde
Op vrijdag 26 maart werd de zesde en voorlaatste ronde gespeeld in het PK voor veteranen. De spanning loopt op, elke misstap kan nu fataal zijn want ook al is het 'maar een spelletje', men wil toch graag winnen. Om iets na kwart voor 8 werden de klokken in werking gezet en barstte de strijd weer in volle hevigheid los hetgeen diverse fraaie partijen opleverde. Zonder de overige partijen tekort te willen doen waren de partijen aan bord 1 en 2 werkelijk om van te smullen, een genot voor iedere schaakliefhebber!
Zo speelde koploper Hans Segers (4½ uit 5) met zwart tegen Frans Vreugdenhil (gedeeld tweede met 4 punten) een waanzinnige partij. Hans offerde een stuk voor aanval tegen de witte koning waarbij een ijzersterk paard ervoor zorgde dat de koning niet in veiligheid gebracht kon worden. Even later offerde Hans nóg een stuk voor twee pionnen om toch vooral de druk op de witte koning vast te houden en de aanval te kunnen voortzetten. Na een fout zag Frans zich genoodzaakt zijn dame voor een toren te geven waarna er een vrij bizarre materiaalverhouding was ontstaan: twee torens, drie stukken en drie pionnen voor Frans tegen dame, toren, paard en vijf pionnen voor Hans. Frans verloor vervolgens de kwaliteit en nadat de torens waren geruild had hij twee paarden en een loper voor de dame. De witte stelling leek ondoordringbaar, de beide paarden stonden perfect en dekten alle belangrijke velden en de zwarte dame leek er niet door te kunnen komen. Hans offerde zijn dame voor loper en paard en probeerde met zijn pionnen tegen het overgebleven paard van Frans alsnog te winnen. Dat lukte niet, Frans verdedigde goed en de heren besloten in wederzijdse vliegende tijdnood tot remise. Wat een partij! Ik kan het hier allemaal nog zo mooi opschrijven maar u had erbij moeten zijn; een waar spektakel!
Ook de partij aan bord 2 tussen Ton Bodaan met wit tegen John Tan was een mooi gevecht. Beiden stonden op 4 uit 5 en zijn nog volop in de race voor de ereplaatsen. John zette de partij vrij behoudend maar zeer solide op. Ton offerde een stuk voor twee pionnen waarbij hij open lijnen kreeg voor zijn torens en lopers. John verdedigde echter secuur en wist telkens met de juiste zet de boel bij elkaar te houden. Na een dappere, maar zeer riskante winstpoging van Ton was het John die op winst kon gaan spelen. Na een aantal winstpogingen zag hij echter, gezien de tijdnood waarin hij verkeerde, van verdere strijd af en werd het punt gedeeld. U vindt deze partij in het partijen-gedeelte van het PK Veteranen op de HSB-site.
Wouter van Markenstein en Frans Hoynck van Papendrecht speelden een boeiende partij waarin na zetverwisseling een soort Stonewall van het Hollands op het bord kwam. Wouter zette de partij goed op maar gebruikte in het middenspel veel meer tijd dan Frans. Dat deed hem de das om toen de stelling op de 22ste zet werd geopend en het allemaal erg tactisch werd. Wouter had onvoldoende tijd om het juiste antwoord te vinden op een aantal sterke zetten van Frans en gaf het met minder dan vier minuten op de klok op. Ook deze partij kunt u naspelen. Daarmee was Frans de enige speler van de groep met vier punten die zijn partij won en hij nestelde zich hiermee, samen met Hans Segers, aan de kop van het klassement.
Jim Loke, met 3½ uit 5 bezig aan een sterk toernooi, speelde een dramatische partij tegen clubgenoot Nico Vromans. In een gelijkwaardige stelling, en met Nico in forse tijdnood, gaf Jim zijn dame weg waarna hij hevig ontdaan de partij opgaf. Met deze overwinning kwam Nico in het peloton van vijf man die een half punt achter de twee koplopers staan.
Dat lukte ook Hans van der Wijk die in zijn uitgestelde partij tegen Kees Vink een punt pakte. In een eindspel met aan beide kanten twee torens en een loper kwam Hans een pion voor en dat leverde hem uiteindelijk de winst op.
Dirk van Nieuwkerk kwam met zwart tegen Jan Nienhuis al vrij snel een stuk voor en hoewel Jan uit alle macht verdedigde was de partij 'in hogere zin' al beslist.
Bob Ameling gaf in een gelijkstaand toren-en-paard eindspel tegen Leo Duijvesteijn volkomen onnodig een stuk weg hetgeen een abrupt einde van de partij betekende.
Han Terpstra en Jan van der Meer speelden een soort grootmeesterremise: na 40 minuten werd het punt gedeeld. Teveel ontzag voor elkaar? Ik weet het niet, maar het zou wat mij betreft verboden mogen/moeten worden!
Rob Dijkstra won een stuk voor twee pionnen tegen Hans Hendriks en ging het eindspel in met een loper en twee pionnen tegen drie pionnen. Dat was voldoende voor de winst waarmee Rob op een keurige 50%-score kwam.
André van der Weijde speelde tegen Rob van Duivenboden zijn geliefde 1. f4 waarop Rob niet het juiste tegenspel wist te vinden. André kreeg een 'lekkere stelling' en nadat Rob zijn dame had verloren, hetgeen hij aanvankelijk niet echt door scheen te hebben, was de partij over en uit.
Harry Boot kwam na vijf nederlagen van de hatelijke nul af via een overwinning met zwart op Monique Keuzenkamp. Daar moest natuurlijk wel voor gewerkt worden want Monique laat zich niet zomaar van het bord zetten. Harry won de kwaliteit maar Monique had een sterk loperpaar. Juist op het moment dat ze Harry mat wilde zetten ging ze zelf mat: schaken kan soms een wreed spel zijn.
De stand aan kop is nu als volgt:
Het zit er bijna op: nog één ronde te gaan, de spanning wordt ondraaglijk... Dinsdag 6 april wordt er door omstandigheden nog één partij uit de zesde ronde gespeeld, tussen Theo van Vorselen en Jacques van As. Dan wordt ook de stand opgemaakt en volgt zo spoedig mogelijk de indeling voor de zevende en laatste ronde die op vrijdag 9 april wordt gespeeld. Op deze avond vindt ook de prijsuitreiking plaats.
U bent uiteraard van harte welkom op 9 april in De Schilp om te zien wie er gekroond wordt tot beste 50- en 60-plusser van de HSB.
De zevende en laatste ronde
De laatste ronde van dit PK was zeer geslaagd. Er werden maar liefst 20 partijen gespeeld en gedurende de avond waren er diverse toeschouwers die deze slotronde live wilden meemaken. Louis Wulffers was present en gewapend met laptop en het onvolprezen Swissmaster kon hij na afloop van de partijen al snel de eindstand opmaken. De voorzitter van de HSB, Ruurd Kunnen, dankte de organisatie en was verheugd dat er ook dit jaar weer een PK voor veteranen en senioren gehouden kon worden. Hij had de indruk dat het een zeer geslaagd toernooi is geweest dat zal blijven voortleven dankzij de onsterfelijke woorden van Jan Nienhuis in zijn partij tegen Jacques van As: "Zullen we zeggen, remise en een borrel!".
Hij reikte de bekers uit aan toernooiwinnaar Hans Segers, Ton Bodaan en Hans van der Wijk in de categorie 50+. Bij de 60-plussers waren er bekers voor Maurits Bons, Nico Vromans en Leo Duijvesteijn.
Maar voor het zover was werd er natuurlijk nog wel geschaakt. Frans Hoynck van Papendrecht, koploper met 5 uit 6, speelde een goede partij tegen Hans van der Wijk en leek recht op de winst af te stevenen. In lichte tijdnood vond hij echter niet het juiste plan en na een blunder moest hij opgeven. Een toch wel behoorlijk dramatisch einde van het toernooi voor Frans die lange tijd aan kop had gestaan.
Hans Segers, de andere koploper met 5 punten, profiteerde maximaal door Nico Vromans in een lange en taaie partij te verslaan. Daarmee pakte hij met 6 uit 7 de ongedeelde eerste plaats.
Ton Bodaan en Leo Duijvesteijn speelden een zeer boeiende partij waarin Ton een stuk won maar dat vrij snel weer teruggaf in ruil voor een sterke vrijpion en een goede stelling. In het eindspel won Ton nogmaals een stuk waarna het nog wel even uitkijken was voor eeuwig schaak maar waarbij de winst niet echt meer in gevaar kwam.
Jan van der Meer en Theo van Vorselen speelden een bizarre partij, ik kan het niet anders noemen. Jan offerde al vrij snel een stuk en had daar op het eerste gezicht weinig of geen compensatie voor. Hij speelde echter zeer aanvallend en wist telkens weer kleine dreigingen in de stelling te vlechten. Het kostte Theo veel tijd om alles te doorzien, Jan won het stuk terug en in wederzijdse tijdnood ging Theo mat.
Han Terpstra won dankzij een sterke vrijpion van Koos Suyker en Monique Keuzenkamp behaalde haar tweede overwinning omdat zij het eindspel van lope tegen paard met nog wat pionnen net even iets slimmer speelde adn haar tegenstander, Rob van Duivenboden.
Het was al met al weer een geslaagde avond. Dank aan alle spelers voor het meedoen en voor de gezellige sfeer tijdens het toernooi. Dank ook aan de dames achter de bar (Ellen en Evelien) die zeven vrijdagavonden hebben doorgebracht met dit soms toch wel wat wonderlijke gezelschap. Maar dat vonden ze geloof ik niet zo erg...
Het is weer voorbij, we moeten weer (bijna) een jaar wachten. Maar voor we het weten is het zover en spelen we opnieuw een PK voor veteranen en senioren. Ik zie u graag volgend jaar weer terug!
Tot slot de eindstand aan kop in beide categorieën:
Prijswinnaars 50-plussers (senioren):
1. Hans Segers - KAMPIOEN 50+
2. Ton Bodaan
3. Hans van der Wijk
Geldprijzen waren er, naast de bovengenoemde spelers, voor Frans Hoynck van Papendrecht, John Tan en Frans Vreugdenhil.
Prijswinnaars 60-plussers (veteranen):
1. Maurits Bons - KAMPIOEN 60+
2. Nico Vromans
3. Leo Duijvesteijn
Voorts waren er in deze categorie geldprijzen voor Bob Ameling, Jan Nienhuis en Koos Croes.
De eerste ronde
Op vrijdag 19 februari 2010 startte het PK voor veteranen in twee categorieën: 50-plussers en 60-plussers. Evenals voorgaande jaren was schaakvereniging Pomar ook dit jaar organisator en gastheer voor dit HSB-evenement. Met 40 aanmeldingen lag het aantal deelnemers in lijn met het aantal van vorig jaar en het jaar daarvóór (resp. 39 en 38). Het aantal spelers in beide categorieën ontliep elkaar niet veel: 22 bij de 60-plussers en 18 bij de 50-plussers.
De kampioenen van vorig jaar (Frans Vreugdenhil bij 50+ en Ton Thijssen bij 60+) zullen hun titel verdedigen en krijgen geduchte concurrentie. Bij de 50-plussers is nieuwkomer Frans Hoynck van Papendrecht op papier de favoriet, maar Hans Segers, Ton Bodaan, John Tan, en Frans zelf natuurlijk, zullen het hem niet makkelijk gaan maken. In de categorie 60+ is Ton Thijssen weliswaar favoriet maar zijn Maurits Bons, Nico Vromans, Gerbrand Beekman en Leo Duijvesteijn (om er enkelen te noemen) gevaarlijke outsiders.
Naast vele oude bekenden doen er dit jaar ook een aantal nieuwe gezichten mee en dat is een mooie ontwikkeling lijkt me! Haeghe Ooievaar levert dit jaar met zeven spelers de meeste deelnemers, terwijl HSV, SHTV en gastheer Pomar elk vijf spelers afvaardigden.
Namens de HSB hield André Wagner op deze eerste avond een kort openingswoordje, waarin hij iedereen welkom heette en benadrukte dat het reglement (met name wat betreft het opnemen van byes) strikt zal worden nageleefd.
De eerste ronde kende direct al een aantal opmerkelijke uitslagen waarbij eens te meer bleek dat ELO-rating wel iets zegt, maar lang niet alles. Zo kwam kampioen Ton Thijssen met zwart niet verder dan remise tegen Ton Vissers: de heren hadden binnen het uur het punt gedeeld. Minstens even opmerkelijk was het verlies van Maurits Bons tegen Jim Loke. Maurits besteedde zeeën van tijd en had op een gegeven moment een dik uur minder op de klok dan Jim én een mindere stelling. Hij speelde het eindspel in tijdnood echter zeer goed en Jim moest lang nadenken om een winstplan te vinden wat hem niet goed lukte. Maurits kwam uitstekend terug maar vergat met nog 17 seconden op de klok in een geheide remisestand zijn klok in te drukken...
Frits Varenkamp hield Leo Duijvesteijn keurig op remise: in een stelling met toren, loper en pion voor Frits tegen toren en drie pionnen voor Leo werd de vrede getekend. Jan van der Meer kwam tegen Hans Hendriks met een half punt waarschijnlijk nog goed weg. In de eindstelling stond Hans een kwaliteit en twee pionnen voor maar een winstplan was lastig te vinden.
Gerbrand Beekman won in een aardige partij van Max van Herpen. Gerbrand won een paard maar dat beest stond wel op a8 ogenschijnlijk niets te doen. Het hielp echter wel de witte dame om de zwarte stelling binnen te dringen en daarna was de partij uit. Ook de andere Pomarianen deden goede zaken in deze eerste ronde. Wouter van Markenstein won van Harry Boot die in een lastige stelling met een pion minder het eind versnelde door een volle toren weg te geven. Han Terpstra versloeg clubgenoot (maar ook DCSV-er) Jan Zonneveld en Kees Vink was te sterk voor Ruud Hählen.
De mooiste/leukste/spectaculairste partij van de avond, en wat mij betreft in ieder geval de partij met - achteraf gezien - de opmerkelijkste uitslag, was de strijd tussen de enige vrouwelijke deelnemer Monique Keuzenkamp en Ed Eveleens. Monique speelde werkelijk een uitstekende partij en stond weliswaar een kwaliteit achter maar had een moordende aanval met dame, loper en paard richting de zwarte koning. Dameverlies voor zwart was onvermijdelijk, en misschien zat er zelfs mat in voor wit. Maar Monique zag het niet. Ze had tijd genoeg (het was juist Ed die in tijdnood verkeerde) maar ze zag het gewoon niet. Ook haar klok tikte vrolijk verder en terwijl Ed nog acht seconden over had ging Monique door haar vlag... Dat was even slikken en Monique moest letterlijk een figuurlijk even bijkomen van deze klap. Een goed glas rode wijn en enkele bitterballen deden wonderen en Monique kon met een opgewekt humeur de laatste bus naar huis nemen.
Al met al een geslaagde opening van dit kampioenschap!
De tweede ronde
De tweede ronde van het PK voor veteranen gaf een aantal mooie partijen te zien. Zo speelden Han Terpsta en Hans Segers een boeiende partij waarin Han (met wit) het Göring-gambiet van stal haalde. Hij kreeg de geofferde pion al vrij snel weer terug waarna een 'dynamische stelling' ontstond, zoals Han het zelf omschreef. Hans offerde de kwaliteit voor actief spel, won de kwaliteit weer terug en wist twee pionnen voor te komen waarna Han het voor gezien hield. Daarmee schaarde Hans zich bij de kopgroep van zes man die na twee ronden nog een 100%-score hebben.
De als eerste geplaatste Frans Hoynck van Papendrecht moest het met zwart opnemen tegen Nico Vromans en dat werd allesbehalve een makkelijke avond voor Frans. De stelling bleef lange tijd in evenwicht: Frans had wel het beste van het spel en een betere pionnenstructuur, maar Nico verdedigde zich als een leeuw. Pas in het eindspel wist Frans een pionnetje te veroveren dat hem uiteindelijk in het toreneindspel het volle punt opleverde. Een leuke partij, uitstekend gespeeld van beide kanten. U vindt deze partij in het partij-overzicht van het PK Veteranen.
John Tan won in zijn partij tegen Gerbrand Beekman de kwaliteit en wikkelde vervolgens af naar een pionneneindspel met een pion meer dat hij in winst omzette. Ton Bodaan versloeg Dirk van Nieuwkerk terwijl Hans van der Wijk te sterk was voor Ed Eveleens die in uiterste tijdnood (alweer!) geen redding meer zag.
De zesde en laatste speler die op 2 uit 2 kwam was Frans Vreugdenhil na een partij die zonder meer de spectaculairste van de avond was. Spelend met zwart tegen Kees Vink kwam de weinig gespeelde Traxler-variant op het bord waarin zwart na 1.e4-e5; 2.Pf3-Pc6 3.Lc4-Pf6; 4.Pg5-Lc5; 5.Pxf7-Lxf2; 6. Kf1-De7; 7. Pxh8-d5 een toren achter staat maar een grote voorsprong in ontwikkeling heeft terwijl de witte koning aardig op de tocht staat. Frans offerde vervolgens ook nog de loper op f2 waarna zijn dame, loper en paarden klaar stonden om de witte koning te grazen te nemen. Na 15 zetten was de partij uit: dameverlies voor wit óf mat was onvermijdelijk. Een fraaie partij! Ook deze partij kunt u overigens naspelen.
Wouter van Markenstein was de enige Pomariaan die een (half) punt scoorde. Met zwart hield hij de als tweede geplaatste Ton Thijssen keurig op remise in een partij waarin het evenwicht nooit echt verbroken leek.
Jan van der Meer had wederom zijn avond niet. Zoekend naar de juiste vorm wist hij met zwart tegen Jan Nienhuis geen vuist te maken. Hij plantte weliswaar een sterke loper op d3 in de witte stelling, maar offerde vervolgens een volle toren voor..., ja voor wat eigenlijk. Het zag er allemaal wat vaag uit, zwart kreeg wat materiaal terug maar wit verdubbelde de torens op de h-lijn richting de zwarte koning en dat leverde uiteindelijk een overwinning op.
Monique Keuzenkamp speelde opnieuw zeker geen slechte partij, dit keer was club- en streekgenoot Rob Dijkstra haar tegenstander. In een moment van onoplettendheid gaf ze echter een stuk weg en daar wist Rob wel raad mee. De twee kemphanen analyseerden hun partij nog urenlang na alvorens ze met zachte hand uit de toernooizaal werden verwijderd.
Edwin van der Leij wist deze avond de weg naar de toernooizaal gelukkig wel te vinden en sloot zijn eerste optreden in dit kampioenschap af met een overwinning op Harry Boot. In het pionneneindspel was het paard van Edwin veel sterker dan de loper van Harry en dit leverde Edwin de winst op.
Hans Hendriks speelde ook in deze ronde een uitstekende partij. Met wit won hij tegen Ton Vissers de kwaliteit maar Ton had twee verbonden vrijpionnen in het centrum en een sterk loperpaar. Dat was voldoende compensatie en de heren besloten het punt te delen.
Clubgenoten Koos Suyker en Rob van Duivenboden, beiden een bye in de eerste ronde vanwege een externe wedstrijd van Haeghe Ooievaar, moesten het in deze ronde tegen elkaar opnemen. Koos won een kwaliteit hetgeen hij in het middenspel uitbouwde tot een volle toren. Daarna raakte hij echter de draad kwijt, Rob won de dame tegen een toren en zijn dame was in dit geval sterker dan de twee torens van Koos. Rob won nog een kwaliteit waarna het eindspel van dame tegen toren en loper gewonnen was voor Rob, mede ook gezien de tijdnood waarin Koos zich bevond.
André van der Weijde boekte een aardige overwinning op Jan Zonneveld. In een eindspel met aan beide kanten twee lichte stukken en een handvol pionnen wist André langzaam maar zeker met zijn koning de zwarte stelling binnen te dringen. Dat leverde een stuk en uiteindelijk promotie van een pion tot dame op.
Jacques van As en Max van Herpen scoorden in hun onderlinge partij beiden hun eerste halve punt en daar kwam Jacques volgens mij goed mee weg. In vliegende tijdnood zag het er somber voor hem uit maar hij wist de boel nog net bij elkaar te houden en er een zwaar bevochen remise uit te slepen.
Na twee ronden is er een kopgroep van zes spelers met de maximale score van 2 uit 2. Daaronder volgen vijf spelers met 1½ punt, gevolgd door een massaal peloton van maar liefst zeventien spelers met één punt.
De derde ronde
Op 5 maart werd de derde ronde gespeeld in het PK voor veteranen. Er waren nog zes spelers met de maximale score en zij speelden in drie onderlinge partijen tegen elkaar. Dat leverde mooie partijen op maar ook in de overige partijen werd volop strijd geleverd: van de 20 partijen eindigde er maar 1 in remise!
De partij tussen Frans Hoynck van Papendrecht (met wit) tegen Frans Vreugdenhil leverde een fraai spektakel op. Zwart koos voor het Jänisch gambiet in het Spaans dat ontstaat na 1. e4 e5; 2.Pf3 Pc6; 3. Lb5 f5. Zwart kwam een kwaliteit voor maar zijn stelling vertoonde nogal wat gaten en de zwarte koning stond niet echt veilig. Bovendien werkten de witte stukken uitstekend samen. Er volgde een interessant middenspel met vele tactische wendingen. Wit won uiteindelijk een stuk terug en niet veel later staakte zwart de strijd na een boeiende partij die u kunt vinden in het partij-overzicht van het PK Veteranen.
John Tan ging in zijn partij met zwart tegen Hans Segers voortvarend van start. Hij zette een pion op a3, ondersteund door de dame en torens. Hans schoof echter de boel dicht en begon zelf op de andere vleugel met een aanval. Dat resulteerde uiteindelijk in een toreneindspel waarin Hans twee pionnen meer had. Beide spelers waren inmiddels in flinke tijdnood (minder dan een minuut), maar de winst voor Hans kwam niet meer in gevaar.
De derde en laatste partij tussen twee spelers met de maximale score ging tussen Ton Bodaan met wit en Hans van der Wijk. Ton won een pion en had het loperpaar tegen een loper en paard. Hans won de pion weer terug en wikkelde af naar een lopereindspel met ongelijke lopers met aan beide kanten vier pionnen. Daar viel voor beide spelers weinig meer te halen zodat het punt werd gedeeld: de enige remise van deze avond.
Maurits Bons leek tegen Jan Nienhuis weinig te bereiken en stond op een gegeven moment ook nog eens een uur achter in tijd. Bij Maurits zegt dat echter niet zoveel en op zijn eigen karakteristieke wijze wist hij Jan in de problemen te brengen en de partij naar zich toe te trekken. Ondanks tijdnood scoorde hij een vol punt.
Bob Ameling won in een aardige partij van Han Terpstra die met zwart misschien te lang volhardde in een verkeerd plan. Daarmee onderschatte hij wellicht de tegenkansen van Bob die op de koningsvleugel met dame en paarden ten aanval was getrokken. De aanval leverde een stuk en kwaliteitswinst op en dat vond Han wel genoeg. Ook deze partij kunt u naspelen.
Jan van der Meer lijkt de weg omhoog gevonden te hebben. Ondanks een wat bizarre opening tegen clubgenoot Koos Suyker (1. h4?!) wist hij de partij te winnen. Het had wat weg van wat Tony Miles in 1980 met zwart tegen toenmalig wereldkampioen Anatoli Karpov speelde (1. e4 - a6?!): net zo bizar, en ook Miles won!
Jacques van As, spelend met wit tegen Frits Varenkamp, bouwde een enorme aanval op tegen de zwarte koning. Alle witte stukken stonden klaar om de vijandelijke koning te grazen te nemen. Wit dreigde op een gegeven moment ondekbaar maar voor het zover was gaf Frits het op: hij had dat uiteraard zien aankomen.
Hans Hendriks speelde voor de derde achtereenvogende keer een fraaie partij. Tegen Ed Eveleens kwam hij met wit weliswaar een kwaliteit achter maar hij had een pion op de zevende rij staan, klaar om te promoveren. Dat kostte Ed, die het weer zwaar te stellen had met de klok, een stuk en de partij. Daarmee kwam Hans, op rating als twee na laatste geplaatst, op een keurige plaats in de grote middenmoot van spelers met twee punten uit drie wedstrijden.
Ook Monique Keuzenkamp speelde weer een leuke partij. Ze bracht tegenstander Jan Zonneveld zodanig in tijdnood dat deze de draad kwijtraakte en uiteindelijk moest opgeven. Het eerste punt voor Monique is binnen!
Na drie ronden zijn er nog twee spelers met een 100%-score: de als eerste geplaatste Frans Hoynck van Papendrecht en Hans Segers, de nummer 3 van de plaatsingslijst. Zij spelen in de vierde ronde tegen elkaar in een rechtstreeks duel om de koppositie. Achter dit tweetal volgt de subtop bestaande uit vier spelers met 2½ punten. Daaronder volgt een peloton van 11 spelers met 2 punten.
De vierde ronde
Vrijdag 12 maart werd de vierde ronde gespeeld in het PK voor veteranen. De twee koplopers na drie ronden met drie punten, Frans Hoynck van Papendrecht en Hans Segers, speelden tegen elkaar en dat leverde een fraai duel op. De Pg4-variant van de Engelse Aanval uit de Najdorf kwam op het bord, volgens Frans "spelen met vuur, eigenlijk te moeilijk voor spelers op ons niveau om het echt goed te kunnen spelen." Gedurende de partij waren er wisselende kansen en het eindspel met twee lopers en vijf pionnen voor Hans tegen twee paarden en vijf pionnen voor Frans was uiterst lastig. Het bord van Frans en Hans werd omringd door talloze toeschouwers die niets van deze meeslepende partij wilden missen: de spelers zelf waren nauwelijks meer te zien! Ondanks de lastige stelling wisten beide speles ook in tijdnood nog vele correcte zetten op het bord te toveren. Met nog twee minuten op de klok accepteerde Hans het remise-aanbod van Frans in een stelling die wellicht theoretisch nog winstkansen bood voor Hans maar die net zo goed de andere kant had kunnen opgaan. Volgens Frans leek remise dan ook de juiste uitslag, en de meest gewenste, ook om de competitie spannend te houden.
De partij aan bord 2, tussen Ton Bodaan met wit tegen Wouter van Markenstein, leek al in een vroeg stadium beslist. Na 40 minuten gaf Wouter een vol stuk weg en hij leek daar weining compensatie voor te krijgen. Het bleek echter nog niet zo eenvoudig. Wouter plantte een sterk paard op e4 en de witte toren en loper op a1 en b1 waren lastig in het spel te brengen. Ton gaf het stuk terug voor twee pionnen maar moest ook daarna nog uitkijken voor allerlei dreigingen van zwart en matwendingen. Uiteindelijk wist hij de partij toch naar zich toe te trekken en een zwaarbevochten overwinning te behalen.
Hans van der Wijk had met zwart een sterk loperpaar, meer ruimte en meer tijd op de klok dan Theo van Vorsselen. Hans wikkelde af naar een eindspel met dame en loper tegen toren, loper en paard en dit was voor Theo niet meer te redden.
Ton Thijssen zette zijn partij met wit tegen Dirk van Nieuwkerk zeer voortvarend op met de korte rokade gevolgd door f4, g4 en h3. Hij zette een sterk paard op d6 maar met nauwkeurig tegenspel won Dirk twee pionnen. Hij moest nog even uitkijken voor wat dreigingen op de 7e rij maar de overwinning kwam niet meer in gevaar en werd nog versneld toen Ton de dame verloor na een aftrekschaak.
Jan "Tony Miles" van der Meer speelde met zwart tegen Piet Sikkes opnieuw een dubieuze opening. Het 1. d4 van Piet beantwoordde hij met a5, even later gevolgd door h5?! Wat moeten wij hiervan denken? Wil hij zijn tegenstander al na de eerste zet uit de theorie hebben, daarbij wellicht vergetend dat hij zelf na de eerste zet ook niet meer weet hoe het moet?
Misschien schept Jan zelf nog een keer duidelijkheid over zijn openingrepertoire, in deze partij ging het in ieder geval vrij snel mis. Jan verloor een pion, later ook nog de kwaliteit en dat was voor Piet echt wel voldoende om de partij te winnen.
Jan Nienhuis en Jacques van As vormden een opmerkelijk duo deze avond, zowel op het bord als daarbuiten. Rond half 9 begonnen beide heren aan de borrel en hielden dat de rest van de avond en nacht vol. Het schaaktechnische gedeelte was voor beide heren deze avond van ondergeschikt belang (maar misschien anders ook wel) en nadat Jacques een stuk had gewonnen in het verre middenspel sprak Jan de nu al legendarische woorden: "Zullen we zeggen: remise en een borrel?". Jacques vond het wel best en accepteerde in totaal gewonnen stand dit ludieke remise-aanbod van zijn tegenstander. De twee borrelgenoten vertoefden na hun partij nog aanzienlijke tijd aan de bar waarna het nog lang onrustig, maar wel zeer gezellig bleef in De Schilp.
André van der Weijde speelde volgens tegenstander Han Terpstra 'een apart soort Russisch', maar het leek allemaal best speelbaar voor zwart die wel wat last had van een zwak veld op g6. Han zette een sterke loper neer op e6, won een pion en beliste de partij door middel van een kwaliteitsoffer waarmee hij een onstuitbare vrijpion creëerde.
Het was weer een geslaagde avond en ik heb de indruk dat de meesten zich uitstekend vermaken op deze vrijdagavonden.
Na vier ronden en met nog drie ronden te gaan gaan vier spelers aan kop met 3½ punt: Frans Hoynck van Papendrecht, Hans Segers, Ton Bodaan en Hans van der Wijk. Zij zullen in twee onderlinge partijen in de vijfde ronde tegen elkaar spelen. Achter dit viertal volgt de subtop bestaande uit vijf spelers met 3 punten. Daaronder volgt het peloton van vijf spelers met 2½ punt.
De vijfde ronde
Op vrijdag 19 maart werd de vijfde ronde gespeeld in het PK voor veteranen. De vier koplopers met 3½ punt speelden in twee onderlinge wedstrijden tegen elkaar en dat leverde een fraaie strijd op. Hans van der Wijk moest het met wit opnemen tegen Hans Segers in een zeer complexe partij. Hans van der Wijk leek beslissend voordeel te hebben maar na een mindere koningszet wist Hans Segers af te wikkelen naar een eindspel met een dame en een paard tegen een toren en een loper. Hans van der Wijk had nog wel een vrijpion op b7 en misschien was het nog remise te houden, maar Hans Segers benutte zijn kansen uitstekend en wist een zwaarbevochten overwinning uit het vuur te slepen. Daarmee kwam hij op 4½ uit 5, waarmee hij voorlopig op een eerste plaats staat.
Frans Hoynck van Papendrecht en Ton Bodaan, de beide andere koplopers net 3½ punt, konden nog langszij komen. Zij speelden hun partij op 23 maart, ook bij Pomar, en ook dit werd een boeiende strijd. Net als Piet Sikkes in de eerste ronde bracht Ton Bodaan de 'Versnelde Drakenvariant' van het Siciliaans tegen Frans in stelling. Die vreesde daarom op een voorbereid variantje te stuiten en koos op zet 5 voor een antiek zijpad uit de tijden van Lasker, Schlechter en Bird. Met succes, zo leek het, want Ton wist niet het beste tegengif te vinden. Frans liet z'n voordeel echter verwateren, door een te behoudende manier van spelen en door de keuze van een plan dat niet werkte. Ton behandelde het eindspel met zware stukken zeer goed en met vaste hand, terwijl Frans verschillende keren de beste verdediging miste. Toen Frans ook een remisewending op de 31e zet over het hoofd zag, leek het einde in zicht. Niet veel later kwam hij er, in een stelling die nog steeds materieel in evenwicht was, door een remiseaanbod van Ton toch nog genadig van af. Want ook op dat moment was het nog steeds Ton die de dienst uitmaakte op het bord. U kunt deze partij naspelen via het menu voor het PK Veteranen op de HSB-site.
Dirk van Nieuwkerk speelde een prima partij tegen Frans Vreugdenhil en na stukwinst leek de overwinning een kwestie van tijd. Maar juist die tijd deed Dirk de das om. Met 1½ minuut op de klok wist Dirk niet snel genoeg de zetten te vinden die naar winst zouden leiden terwijl Frans, met minder dan een halve minuut, zijn zetten a tempo uitvoerde. De seconden van Dirk tikten akelig snel weg en met nog twee (!) seconden op de klok voor Frans ging Dirk door z'n vlag. Een bizar einde en een beetje zuur voor Dirk maar zo is het spel.
John Tan (met wit) en Theo van Vorselen speelden een lange en taaie partij. In het eindspel met ongelijke lopers stond John een pion voor maar er leek geen doorkomen aan. De witte koning zwierf van de damevleugel naar de koningsvleugel en weer terug, op zoek naar een opening in de stelling. Uiteindelijk wist John het juiste plan te vinden dat bestond uit het offeren van de loper waardoor zijn koning de zwarte stelling kon binnenkomen en een aantal pionnen kon veroveren. Op dat moment ging Theo door z'n vlag, maar in de eindstelling stond John gewonnen.
Gerbrand Beekman dacht in zijn partij tegen Jim Loke de witte dame in te sluiten maar met een venijnige paardzet won Jim de kwaliteit en een pion. In het eindspel met een toren en drie pionnen voor Jim tegen een paard en drie pionnen voor Gerbrand creëerde Jim een vrijpion en wist de partij te winnen.
Kees Vink en Nico Vromans maakten het elkaar niet al te moeilijk en deelden het punt. Hiermee staan beiden nu op 3½ punt en draaien goed mee in de subtop.
Wouter van Markenstein en Piet Sikkes speelden een partij die lange tijd gelijk opging. Wouter wist echter de druk steeds verder op te voeren, een toren te winnen en de partij naar zich toe te trekken.
Maurits Bons won met zwart een kwaliteit tegen Edwin van der Leij en had bovendien een vernietigende aanval op de witte koning. Daar had Edwin geen goede verdediging tegen en Maurits boekte een verdiende overwinning.
Ed Eveleens, zwart tegen Koos Croes, zette een sterk paard op d3, ondersteund door een pion. Het zag er allemaal goed uit voor Ed maar hij wisselde vervolgens twee zetten om die hem een toren en de partij kostten.
Of het aan zijn ditmaal normale openingskeuze lag (1. e4) of aan het feit dat tegenstander Rob van Duivenboden gewoon zijn dag niet had blijft onduidelijk. Zeker is dat Jan van der Meer binnen drie kwartier zijn partij won en daarmee weer op een 50%-score kwam.
Monique Keuzenkamp speelde zeker geen onaardige partij tegen Ton Vissers. Ze kwam zelfs even een pion voor maar Ton won de pion bij goed spel weer terug. Het eindspel met loper en vier pionnen voor Monique tegen paard en vijf pionnen voor Ton was nog lastig maar toen Monique met de koning naar de rand van het bord ging (waar de man geen kant meer op kon) wist Ton met een vrijpion door te breken en de partij te beslissen.
Hans Segers gaat nu alleen aan de leiding met 4½ uit 5, gevolgd door een groep van vier man met vier punten. Daarachter zitten vijf man met 3½ punt. Opmerkelijk is dat van deze top 10 slechts één speler in de categorie 60+ valt. Nico Vromans van HSV is na vijf ronden met 3½ punt de beste 60-plusser. Dat komt, naast het goede spel van Nico zelf natuurlijk, ook door het tegenvallende optreden tot nu toe van Ton Thijssen. De kampioen bij de 60-plussers van vorig jaar heeft het moeilijk en speelt met 2 uit 5 duidelijk nog niet 'zijn' toernooi.
Nog twee ronden te gaan, het wordt nu echt spannend. Het is misschien wel leuk voor de 50- en 60-plussers die nu niet meedoen aan dit kampioenschap om eens langs te komen in De Schilp. Dan kunnen ze zelf zien dat het een gezellige groep is en dat het er relaxed aan toe gaat, ook ná het schaken!
De prijzen in beide groepen zijn overigens als volgt (in de categorie 50+ zijn er 18 deelnemers, de categorie 60+ telt 22 deelnemers):
1e plaats: 90 euro + beker
2e plaats: 60 euro + beker
3e plaats: 40 euro + beker
4e plaats: 30 euro
5e plaats: 20 euro
De zesde ronde
Op vrijdag 26 maart werd de zesde en voorlaatste ronde gespeeld in het PK voor veteranen. De spanning loopt op, elke misstap kan nu fataal zijn want ook al is het 'maar een spelletje', men wil toch graag winnen. Om iets na kwart voor 8 werden de klokken in werking gezet en barstte de strijd weer in volle hevigheid los hetgeen diverse fraaie partijen opleverde. Zonder de overige partijen tekort te willen doen waren de partijen aan bord 1 en 2 werkelijk om van te smullen, een genot voor iedere schaakliefhebber!
Zo speelde koploper Hans Segers (4½ uit 5) met zwart tegen Frans Vreugdenhil (gedeeld tweede met 4 punten) een waanzinnige partij. Hans offerde een stuk voor aanval tegen de witte koning waarbij een ijzersterk paard ervoor zorgde dat de koning niet in veiligheid gebracht kon worden. Even later offerde Hans nóg een stuk voor twee pionnen om toch vooral de druk op de witte koning vast te houden en de aanval te kunnen voortzetten. Na een fout zag Frans zich genoodzaakt zijn dame voor een toren te geven waarna er een vrij bizarre materiaalverhouding was ontstaan: twee torens, drie stukken en drie pionnen voor Frans tegen dame, toren, paard en vijf pionnen voor Hans. Frans verloor vervolgens de kwaliteit en nadat de torens waren geruild had hij twee paarden en een loper voor de dame. De witte stelling leek ondoordringbaar, de beide paarden stonden perfect en dekten alle belangrijke velden en de zwarte dame leek er niet door te kunnen komen. Hans offerde zijn dame voor loper en paard en probeerde met zijn pionnen tegen het overgebleven paard van Frans alsnog te winnen. Dat lukte niet, Frans verdedigde goed en de heren besloten in wederzijdse vliegende tijdnood tot remise. Wat een partij! Ik kan het hier allemaal nog zo mooi opschrijven maar u had erbij moeten zijn; een waar spektakel!
Ook de partij aan bord 2 tussen Ton Bodaan met wit tegen John Tan was een mooi gevecht. Beiden stonden op 4 uit 5 en zijn nog volop in de race voor de ereplaatsen. John zette de partij vrij behoudend maar zeer solide op. Ton offerde een stuk voor twee pionnen waarbij hij open lijnen kreeg voor zijn torens en lopers. John verdedigde echter secuur en wist telkens met de juiste zet de boel bij elkaar te houden. Na een dappere, maar zeer riskante winstpoging van Ton was het John die op winst kon gaan spelen. Na een aantal winstpogingen zag hij echter, gezien de tijdnood waarin hij verkeerde, van verdere strijd af en werd het punt gedeeld. U vindt deze partij in het partijen-gedeelte van het PK Veteranen op de HSB-site.
Wouter van Markenstein en Frans Hoynck van Papendrecht speelden een boeiende partij waarin na zetverwisseling een soort Stonewall van het Hollands op het bord kwam. Wouter zette de partij goed op maar gebruikte in het middenspel veel meer tijd dan Frans. Dat deed hem de das om toen de stelling op de 22ste zet werd geopend en het allemaal erg tactisch werd. Wouter had onvoldoende tijd om het juiste antwoord te vinden op een aantal sterke zetten van Frans en gaf het met minder dan vier minuten op de klok op. Ook deze partij kunt u naspelen. Daarmee was Frans de enige speler van de groep met vier punten die zijn partij won en hij nestelde zich hiermee, samen met Hans Segers, aan de kop van het klassement.
Jim Loke, met 3½ uit 5 bezig aan een sterk toernooi, speelde een dramatische partij tegen clubgenoot Nico Vromans. In een gelijkwaardige stelling, en met Nico in forse tijdnood, gaf Jim zijn dame weg waarna hij hevig ontdaan de partij opgaf. Met deze overwinning kwam Nico in het peloton van vijf man die een half punt achter de twee koplopers staan.
Dat lukte ook Hans van der Wijk die in zijn uitgestelde partij tegen Kees Vink een punt pakte. In een eindspel met aan beide kanten twee torens en een loper kwam Hans een pion voor en dat leverde hem uiteindelijk de winst op.
Dirk van Nieuwkerk kwam met zwart tegen Jan Nienhuis al vrij snel een stuk voor en hoewel Jan uit alle macht verdedigde was de partij 'in hogere zin' al beslist.
Bob Ameling gaf in een gelijkstaand toren-en-paard eindspel tegen Leo Duijvesteijn volkomen onnodig een stuk weg hetgeen een abrupt einde van de partij betekende.
Han Terpstra en Jan van der Meer speelden een soort grootmeesterremise: na 40 minuten werd het punt gedeeld. Teveel ontzag voor elkaar? Ik weet het niet, maar het zou wat mij betreft verboden mogen/moeten worden!
Rob Dijkstra won een stuk voor twee pionnen tegen Hans Hendriks en ging het eindspel in met een loper en twee pionnen tegen drie pionnen. Dat was voldoende voor de winst waarmee Rob op een keurige 50%-score kwam.
André van der Weijde speelde tegen Rob van Duivenboden zijn geliefde 1. f4 waarop Rob niet het juiste tegenspel wist te vinden. André kreeg een 'lekkere stelling' en nadat Rob zijn dame had verloren, hetgeen hij aanvankelijk niet echt door scheen te hebben, was de partij over en uit.
Harry Boot kwam na vijf nederlagen van de hatelijke nul af via een overwinning met zwart op Monique Keuzenkamp. Daar moest natuurlijk wel voor gewerkt worden want Monique laat zich niet zomaar van het bord zetten. Harry won de kwaliteit maar Monique had een sterk loperpaar. Juist op het moment dat ze Harry mat wilde zetten ging ze zelf mat: schaken kan soms een wreed spel zijn.
De stand aan kop is nu als volgt:
| Plaats | Naam | Punten |
| Frans Hoynck van Papendrecht | ||
| Hans Segers | ||
| Ton Bodaan | ||
| Frans Vreugdenhil | ||
| John Tan | ||
| Hans van der Wijk | ||
| Nico Vromans | ||
| Maurits Bons | ||
| Dirk van Nieuwkerk | ||
| Leo Duijvesteijn | ||
| Gerbrand Beekman | ||
| Wouter van Markenstein | ||
| Kees Vink | ||
| Jim Loke | ||
Het zit er bijna op: nog één ronde te gaan, de spanning wordt ondraaglijk... Dinsdag 6 april wordt er door omstandigheden nog één partij uit de zesde ronde gespeeld, tussen Theo van Vorselen en Jacques van As. Dan wordt ook de stand opgemaakt en volgt zo spoedig mogelijk de indeling voor de zevende en laatste ronde die op vrijdag 9 april wordt gespeeld. Op deze avond vindt ook de prijsuitreiking plaats.
U bent uiteraard van harte welkom op 9 april in De Schilp om te zien wie er gekroond wordt tot beste 50- en 60-plusser van de HSB.
De zevende en laatste ronde
De laatste ronde van dit PK was zeer geslaagd. Er werden maar liefst 20 partijen gespeeld en gedurende de avond waren er diverse toeschouwers die deze slotronde live wilden meemaken. Louis Wulffers was present en gewapend met laptop en het onvolprezen Swissmaster kon hij na afloop van de partijen al snel de eindstand opmaken. De voorzitter van de HSB, Ruurd Kunnen, dankte de organisatie en was verheugd dat er ook dit jaar weer een PK voor veteranen en senioren gehouden kon worden. Hij had de indruk dat het een zeer geslaagd toernooi is geweest dat zal blijven voortleven dankzij de onsterfelijke woorden van Jan Nienhuis in zijn partij tegen Jacques van As: "Zullen we zeggen, remise en een borrel!".
Hij reikte de bekers uit aan toernooiwinnaar Hans Segers, Ton Bodaan en Hans van der Wijk in de categorie 50+. Bij de 60-plussers waren er bekers voor Maurits Bons, Nico Vromans en Leo Duijvesteijn.
Maar voor het zover was werd er natuurlijk nog wel geschaakt. Frans Hoynck van Papendrecht, koploper met 5 uit 6, speelde een goede partij tegen Hans van der Wijk en leek recht op de winst af te stevenen. In lichte tijdnood vond hij echter niet het juiste plan en na een blunder moest hij opgeven. Een toch wel behoorlijk dramatisch einde van het toernooi voor Frans die lange tijd aan kop had gestaan.
Hans Segers, de andere koploper met 5 punten, profiteerde maximaal door Nico Vromans in een lange en taaie partij te verslaan. Daarmee pakte hij met 6 uit 7 de ongedeelde eerste plaats.
Ton Bodaan en Leo Duijvesteijn speelden een zeer boeiende partij waarin Ton een stuk won maar dat vrij snel weer teruggaf in ruil voor een sterke vrijpion en een goede stelling. In het eindspel won Ton nogmaals een stuk waarna het nog wel even uitkijken was voor eeuwig schaak maar waarbij de winst niet echt meer in gevaar kwam.
Jan van der Meer en Theo van Vorselen speelden een bizarre partij, ik kan het niet anders noemen. Jan offerde al vrij snel een stuk en had daar op het eerste gezicht weinig of geen compensatie voor. Hij speelde echter zeer aanvallend en wist telkens weer kleine dreigingen in de stelling te vlechten. Het kostte Theo veel tijd om alles te doorzien, Jan won het stuk terug en in wederzijdse tijdnood ging Theo mat.
Han Terpstra won dankzij een sterke vrijpion van Koos Suyker en Monique Keuzenkamp behaalde haar tweede overwinning omdat zij het eindspel van lope tegen paard met nog wat pionnen net even iets slimmer speelde adn haar tegenstander, Rob van Duivenboden.
Het was al met al weer een geslaagde avond. Dank aan alle spelers voor het meedoen en voor de gezellige sfeer tijdens het toernooi. Dank ook aan de dames achter de bar (Ellen en Evelien) die zeven vrijdagavonden hebben doorgebracht met dit soms toch wel wat wonderlijke gezelschap. Maar dat vonden ze geloof ik niet zo erg...
Het is weer voorbij, we moeten weer (bijna) een jaar wachten. Maar voor we het weten is het zover en spelen we opnieuw een PK voor veteranen en senioren. Ik zie u graag volgend jaar weer terug!
Tot slot de eindstand aan kop in beide categorieën:
Prijswinnaars 50-plussers (senioren):
1. Hans Segers - KAMPIOEN 50+
2. Ton Bodaan
3. Hans van der Wijk
Geldprijzen waren er, naast de bovengenoemde spelers, voor Frans Hoynck van Papendrecht, John Tan en Frans Vreugdenhil.
Prijswinnaars 60-plussers (veteranen):
1. Maurits Bons - KAMPIOEN 60+
2. Nico Vromans
3. Leo Duijvesteijn
Voorts waren er in deze categorie geldprijzen voor Bob Ameling, Jan Nienhuis en Koos Croes.