PK Veteranen 2011
De eerste ronde
Op vrijdag 18 februari startte het PK voor veteranen/senioren in twee categorieën: 50-plussers en 60-plussers. Ook dit jaar was is schaakvereniging Pomar organisator en gastheer voor dit HSB-evenement. Met uiteindelijk 52 aanmeldingen lag het aantal deelnemers fors hoger dan in de voorgaande drie jaar toen gemiddeld 40 schakers deelnamen aan dit kampioenschap. Wellicht speelt de vergrijzing een rol, hoewel die niet van vandaag of gisteren is. De mond-op-mond reclame na de geslaagde editie van vorig jaar kan ook een rol spelen: slechts vier spelers die vorig jaar meededen zijn er dit jaar niet bij en dat betekent een flink aantal nieuwe gezichten! Opvallend is het feit dat er dit jaar aanzienlijk meer deelnemers bij de 60-plussers zijn (32) dan bij de 50-plussers (20).
De kampioenen van vorig jaar (Hans Segers bij 50+ en Maurits Bons bij 60+) zullen hun titel verdedigen. Hans Segers mag in deze categorie geduchte tegenstand verwachten van Frans Hoynck van Papendrecht, ex-kampioen Frans Vreugdenhil, Ton Bodaan, Hans van der Wijk, John Tan en Dirk van Nieuwkerk, maar ook nieuwkomers Evert Baak, Theo van Orsouw en Armin Segger zullen het hem niet makkelijk gaan maken. In de categorie 60+ is Ton Thijssen weliswaar (weer) favoriet maar zijn Nico Vromans, Leo Duijvesteijn, Gerbrand Beekman en Maurits Bons (om er enkelen te noemen) gevaarlijke outsiders.
Naast vele oude bekenden doen er dit jaar ook weer een aantal nieuwe gezichten mee en dat is een mooie ontwikkeling lijkt me! De 52 deelnemers vertegenwoordigen 15 clubs in de HSB. SHTV is dit jaar hofleverancier met acht deelnemers, maar traditiegetrouw zijn gastheer Pomar (7), Haeghe Ooievaar (6) en HSV (5) ook goed vertegenwoordigd.
Namens de HSB hield André Wagner op deze eerste avond een kort openingswoordje, waarin hij iedereen welkom heette, verheugd was over het grote aantal deelnemers en iedereen een aangenaam toernooi toewenste.
De eerste ronde kende al direct een aantal opmerkelijke uitslagen waarbij nogmaals bleek dat ELO-rating wel iets zegt, maar (lang) niet alles. Zo kwam Evert Baak in zijn partij tegen Bert Gerritsma goed tot gewonnen te staan, maar gaf hij in wederzijdse tijdnood zijn voordeel volledig weg om vervolgens in het pionneneindspel tenonder te gaan. De kampioen van twee jaar geleden, Ton Thijssen, moest in zijn witpartij tegen Theo van Vorselen genoegen nemen met remise terwijl ook Hans van der Wijk in een prachtig duel met Max van Herpen in ziedende tijdnood niet verder kwam dan een gelijkspel. Hans Hendriks, ten slotte, wist zijn op papier sterkere tegenstander Edgar Huisman in een mooie partij te verslaan. Hans won een stuk wat in combinatie met een sterke vrijpion voldoende was voor het volle punt.
De overige uitslagen verliepen min of meer zoals in een eerste ronde verwacht mag worden: de sterkere tegenstander wint van de iets minder sterkere. Sommigen moesten echter tot het uiterste gaan en hadden hier en daar de hulp van de tegenstander nodig. Zo speelde Jan van Lier een uitstekende partij tegen Ton Bodaan en leek remise een acceptabele uitslag. Jan ging echter tegen het eind helaas in de fout, verloor een stuk tegen een pion en even later ook de partij.
Ook Maurits Bons, 60-plus kampioen van vorig jaar, moest zeer hard werken voor het punt. Tegenstander Jan Zonneveld gaf lange tijd geen krimp en pas in het laatste kwartier wist Maurits de partij naar zich toe te trekken en het volle punt binnen te slepen.
Ton Vissers en Frans Vreugdenhil speelden een zeer boeiende partij waarin Ton een pion won maar zijn koning door Frans in het midden van het bord werd vastgehouden en belaagd door diverse stukken. Toen de koning van Ton halverwege de a-lijn onder vuur lag van dame en toren gaf Ton zich gewonnen.
De strijd tussen Frans Hoynck van Papendrecht en Sjaak van As ging lange tijd gelijk op. Sjaak deelde zijn tijd echter iets anders in als Frans, en als de meeste andere schakers, en in tijdnood ging hij alsnog in de fout. Hij verloor een kwaliteit en daarmee was de partij, zeker in tijdnood, wel zo'n beetje beslist.
Ook in de partij tussen Leo Duijvesteijn en Frits Varenkamp ging het lange tijd gelijk. Er resteerde een toreneindspel met aan beide kanten vijf pionnen. Leo won vervolgens een pion en daarna koos Frans niet de sterkste voortzetting door in een stelling met een mindere pionnenstructuur Leo de kans te geven de torens af te ruilen. Vervolgens was het pionneneindspel gewonnen voor Leo, als moest daar nog wel even voor gerekend worden.
Jan van der Meer speelde tegen visueel gehandicapte Bertus Groot, vorig jaar niet aanwezig maar twee jaar geleden ook van de partij. Jan won in het middenspel een kwaliteit en kwam vervolgens met dame en toren binnen op de 7e rij. De aanval op de toren met tevens matdreiging werd door Bertus niet 'gezien' waarmee de partij een abrupt einde kende. Ik blijf het knap vinden dat iemand een behoorlijke partij kan schaken zonder iets te zien.
De enige vrouwelijke deelnemer Monique Keuzenkamp moest het opnemen tegen Edwin van der Leij. Monique kwam een pion achter en Edwin wist vervolgens het eindspel met aan beide kanten een toren, loper en wat pionnen te winnen. De twee analyseerden en kletsten nog geruime tijd na en hadden het zo te horen reuze naar hun zin. Van Monique zijn we dat wel gewend, van Edwin wat minder. Wie weet wat er allemaal nog gaat gebeuren, het toernooi duurt nog tot en met 29 april...
Al met al een geslaagde opening van dit kampioenschap.
De tweede ronde
De tweede ronde van het PK voor veteranen op 25 februari gaf een aantal mooie partijen te zien. Zo speelden Kees Vink en Frans Hoynck van Papendrecht een boeiende partij waarin Kees het Frans zeker niet makkelijk maakte. Lange tijd ging de strijd gelijk op, maar in het verre middenspel verloor Kees een pion en belandde in een toreneindspel met een pion minder. Dat, gecombineerd met lichte tijdnood, was teveel voor Kees die de strijd moest staken.
Ton Bodaan kwam met wit in zijn partij tegen Jan van der Meer een pion voor en plantte een sterk paard op e6. Het beest was moeilijk weg te krijgen, Jan verloor een tweede pion en moest daarna opgeven.
Armin Segger en Piet Sikkes kwamen in een eindspel terecht met een loper en vier pionnen voor Armin tegen een paard en drie pionnen voor Piet. Dat leek nog even lastig te winnen, maar het zwarte paard werd vakkundig ingesloten door Armin waarmee hij het volle punt binnenhaalde.
Dirk van Nieuwkerk en Bob Ameling speelden een lange en taaie partij waarin Bob uiteindelijk in een lastige stelling door zijn vlag ging. Bert Gerritsma hield met wit lang stand tegen Gerbrand Beekman, verllor in het eindspel een pionnetje en dat was voor Gerbrand - ook gezien de tijdnood waarin Bert was beland - genoeg voor de winst.
Theo van Orsouw had zich al eerder op de avond na winst op Rens ter Veen verzekerd van een plek bij de groep die met 2 uit 2 aan kop gaat. De zevende en laatste speler die zich samen met bovengenoemde winnaars in de kopgroep nestelde was Frans Vreugdenhil. In de langste partij van de avond had Frans het met wit absoluut niet makkelijk tegen Maurits Bons die een uitstekende partij speelde. Maurits kwam een kwaliteit voor, had een goede stelling maar het was bijzonder lastig om verder te komen. In lichte tijdnood gaf hij vervolgens een paard weg en daarmee ook de partij.
Hoewel ik uiteraard geen volledig beeld heb van alle partijen die worden gespeeld durf ik met een gerust hart te zeggen dat Max van Herpen de mooiste partij van deze ronde speelde. Spelend met wit tegen Ton Thijssen zette hij de partij prima op, cree"erde een pionnenmeerderheid op de damevleugel en offerde in het middenspel een toren voor een loper en een pion. Dat gaf zijn (drie verbonden!) vrijpionnen op de damevleugel nog meer ruimte, maar alsof dit nog niet genoeg was gooide Max er nog een stuk tegenaan, waarmee de vrij bizarre materiaalverhouding van toren+paard+3 pionnen (Ton) tegen loper+6 pionnen voor Max was ontstaan. De pionnen waren echter niet te houden en minstens goed voor een dame en hoewel Ton er nog een laatste truc uitgooide kwam de winst voor Max niet meer in gevaar. Een fraaie partij, mooi gespeeld!
Hans Hendriks had na zijn overwinning in de eerste de pech dat hij het nu met zwart moest opnemen tegen de kampioen van vorig jaar en de als eerste geplaatste Hans Segers. Dat krachtsverschil was te groot en hoewel HansH uiteraard probeerde er het beste van te maken wist HansS met een scherpe aanval de partij te winnen: geen schande HansH, om met zwart van HansS te verliezen.
Een van de weinige remises deze avond (4 op een totaal van 22 partijen) viel in de partij tussen Paul van Riet en Sjaak van As. In een partij waarin de stand volledig in evenwicht was, en bleef, kon ik een aardige quote van Sjaak noteren. Op een gegeven moment zei hij tegen Paul: "Als u ook niet meer weet wat u moet doen, bied ik remise aan". Paul wilde echter nog wel even doorspelen maar uiteindelijk besloten de heren het punt toch te delen.
Na twee ronden is er een kopgroep van zeven spelers met de maximale score van 2 uit 2. Daaronder volgen tien spelers met 1½ punt, gevolgd door een massaal peloton van maar liefst achttien spelers met één punt.
De derde ronde
Bij het ingaan van de derde ronde waren er nog zeven man met de perfecte score van 2 uit 2. Zes van hen speelden in drie onderlinge partijen tegen elkaar, de zevende (Theo van Orsouw) had een bye. Dat leverde drie spannende partijen op, maar ook onder de topborden werd soms bijzonder fanatiek en over het algemeen met veel strijd gespeeld.
De avond begon met een aantal snelle beslissingen. Zo won Koos Croes al snel een toren tegen Pim van der Meiden die dit wel genoeg vond en de strijd staakte: dit alles vond plaats in nog geen 3 kwarier. Niet veel later had ook Paul van Riet een vol punt gescoord in zijn partij tegen Ruud Hählen. Paul won met wit een stuk en een pion en bovendien stond de zwarte koning in het centrum van het bord ook niet echt veilig. Ruud probeerde nog wel wat maar verlies was onvermijdelijk. Sjaak van As wist dankzij een foutje van Bertus Groot een winnende aanval op te zetten, maar als Bertus het anders had gedaan had hij kunnen afwikkelen naar 'een vreselijk (moeilijk) eindspel', aldus Sjaak.
Bij Frans Hoynck van Papendrecht - Armin Segger kwan na verwisseling van zetten een Siciliaan op het bord. Tussen de 20e en de 23e zet won Frans twee pionnen waarna Armin een zet later de parij opgaf. Dirk van Nieuwkerk - Frans Vreugdenhil was een herhaling van hun partij uit de 5e ronde van het kampioenschap van vorig jaar. Toen won Frans in een dramatische partij waarin Dirk in tijdnood een gewonnen stelling om zeep hielp en door zijn vlag ging. Ditmaal won Frans ook, maar het zag er een stuk overtuigender uit dan vorig jaar. Doordat Dirk met wit iets te passief speelde, aldus Frans, wist Frans beetje bij beetje zijn stelling te versterken. Nadat Frans een pion had gewonnen gaf Dirk direct op.
In de derde partij tussen twee koplopers, Gerbrand Beekman en Ton Bodaan, won Gerbrand met wit de kwaliteit voor een pion. Ton had echter een zeer sterke loper en het was lastig spelen voor wit. Het weggeven van een toren door Gerbrand versnelde het einde: een aardig verjaardagscadeau voor Ton (hij was de volgende dag jarig), maar zo zal Gerbrand het zeker niet bedoeld hebben...
De prijs voor de 'Partij van de Week' gaat wat mij betreft deze ronde naar Jan van der Meer die met wit een zeer fraaie partij speelde tegen Bert Gerritsma. De tegengestelde rokades in deze partij stonden garant voor een levendige wedstrijd, maar het werd steeds duidelijker dat de beste kansen voor Jan waren. Eén van de moeilijkste dingen in het schaken is echter het verzilveren van een goede of zelfs gewonnen stelling. Jan deed dat vanavond uitstekend. Hij offerde twee pionnen voor een vreselijke koningsaanval, kwam de zwarte stelling binnen met dame, torens en paard waarna Bert zich genoodzaakt zag de dame voor een toren te geven. Dat verlichtte de druk wel, maar betekende tevens in feite het einde van de partij. Bert speelde nog een paar zetten door maar staakte toen de ongelijke strijd.
De partij met het meest bizarre verloop was die tussen Rob Dijkstra met wit tegen Edgar Huisman. Reeds na zes zetten stond Edgar, nadat hij twee zetten had verwisseld, een stuk achter. Dat is geen lekker begin van je vrijdagavond, maar Edgar ging er eens goed voor zitten. Langzaamaan kwam hij terug in de partij, won een kwaliteit terug, voerde de druk op, kwam zelfs een kwaliteit voor en wist uiteindelijk in de tijdnood van Rob alsnog de parij te winnen. Moraal van deze partij, wat mij betreft: er zijn altijd kansen, opgeven kan altijd nog.
Piet Sikkes won in een lange, en mooi gespeelde partij van Peter de Man. Piet had vrijwel al zijn stukken op pion a6 gericht en deze pion ging, ondanks taai verdedigen van Peter, uiteindelijk verloren. Het eindspel met loper, paard en zes pionnen voor Piet tegen twee paarden en vijf pionnen voor Peter was echter nog niet zo eenvoudig. Daar hebben we het weer: hoe win je een gewonnen stelling?! Piet deed dat heel secuur, met kleine zetjes en dreigingen kwan hij telkens een stapje verder en na winst van een tweede pion was de partij beslist. Een goede tweede in de strijd om de Partij van de Week.
Karel Stolte hield met zwart John Tan keurig op remise (het eindspel met aan beide kanten twee lopers en een handvol pionnen bleek voor beide partijen niet te winnen) en ook bij Leo Duijvestejn - Han Terpstra (twee stukken voor een toren en twee pionnen), Ton Vissers - Kees Vink (eindspel met dame, toren en vier pionnen) en Nico Vromans - Max van Herpen werd het punt gedeeld.
Onderaan de ranglijst kwamen vier mensen van de hatelijke nul af. Monique Keuzenkamp hoefde daar niets voor te doen: ingedeeld als 'oneven' leverde deze ronde haar een vol punt op. Jan Nienhuis, Jan Zonneveld en Allart Haverkamp moesten er wel voor werken en deden dat met succes tegen respectievelijk Rob van Duivenboden (stuk en twee pionnen meer), Ad Oomes (stukwinst) en Harry Boot. Harry won weliswaar een stuk voor een pion maar zijn toren 'deed niets', en Allart maakte daar goed gebruik van. Al met al weer een boeiende avond!
Na drie ronden zijn er nog drie man met de maximale score van 3 uit 3: Frans Hoynck van Papendrecht, Frans Vreugdenhil en Ton Bodaan. De beide Fransen zullen in de vierde ronde de degens kruisen, Ton speelt tegen Wouter van Markenstein die na winst op Edwin van der Leij met 2½ uit 3 de beste Pomariaan is tot nu toe.
De vierde ronde
Na de derde ronde waren er nog slechts drie spelers met een 100%-score. Twee van hen speelden in de vierde ronde tegen elkaar: Frans Vreugdenhil met wit tegen Frans Hoynck van Papendrecht. Dit duel der Fransen werd een mooie partij waarin FransH met een pion meer het eindspel inging met aan beide kanten een dame en een toren. Bovendien stond de koning van FransV niet echt veilig: vóór de pionnen op de tweede rij. Met een kleine maar fraaie combinatie vlocht FransH een matnet om de witte koning die daadwerkelijk op de 39e zet werd matgezet. "Schitterend gespeeld", aldus FransV. "Geen schijn van kans gehad". Mooi als je vlak na een verloren partij zo kunt reageren! Later gaf FransH aan dat hij "inderdaad wel goed had gespeeld(...), maar dat wit toch wel goede mogelijkheden had om het gelijk te houden". U kunt deze partij naspelen in het partijengedeelte van het PK Veteranen.
Ton Bodaan, de derde speler met een perfecte score, moest het met wit opnemen tegen Wouter van Markenstein, met 2½ punt de beste Pomariaan na drie ronden. Ton kwam in het middenspel een pion voor, Wouter had een slechtere pionnenstructuur en het paard van Ton was sterker dan de loper van Wouter. Toch was het allemaal nog niet zo simpel en Ton moest nauwkeurig spelen om het punt binnen te halen. Dat deed hij inderdaad, het foutje van Wouter aan het eind van de partij waardoor de vrijpion van Ton kon doorlopen deed niets af aan de prestatie van Ton in deze partij.
Theo van Orsouw, naast Wouter de enige andere speler met 2½ punt, kruiste met wit de degens tegen Simon Dirkse. Het ratingverschil tussen beide spelers was aanzienlijk, maar Simon gaf zich niet zo maar gewonnen. Theo bereikte een eindspel waarin hij een loper en vier pionnen had tegen Simon een paard en twee pionnen. Voor zover ik dat kon zien speelde Theo het vervolg niet op z'n best. Bovendien verdedigde Simon zich - wederom in vliegende tijdnood! - als een leeuw. Simon won een pion terug en kon op het eind zijn paard voor de twee resterende pionnen van Theo geven. Hij had al eerder zijn paard voor een pion kunnen geven omdat Theo dan een randpion zou overhouden met een loper van de verkeerde kleur. Een zwaarbevochten remise en goed verdedigd van Simon: het lijkt erop dat hij de adrenaline in tijdnood gebruikt om tot zijn beste spel te komen! Overigens weten we sinds de externe wedstrijd DSC 7 - Pomar 2 ook bij Pomar dat Simon een aardig potje kan schaken. Edgar Huisman ging zonder schroom met wit ten aanval tegen de als eerste geplaatste Hans Segers. Edgar offerde een paard op f7 voor iets wat op een koningsaanval leek. Dit klinkt wat vaag maar het was nu eenmaal niet direct duidelijk of de aanval zou doorslaan of dat het offer teveel van het goede was. Hans wist de stelling te vereenvoudigen, won nog een stuk, ruilde de dames waarna het duidelijk was dat het offer wel kansrijk was geweest maar niet winnend. Tenzij uit de analyses blijkt dat Edgar het 'ergens' beter had kunnen doen...
Han Terpstra won in een strakke en positioneel sterk gespeelde partij twee pionnen tegen Jan van der Meer hetgeen voldoende bleek voor de winst. Daarmee kwam Han direct onder de twee koplopers in een groep met 3 uit 4. De strijd tussen clubgenoten Karel Stolte en Gerbrand Beekman eindigde misschien niet geheel onverwacht in remise. Karel verzucht de laatste tijd wel eens dat hij het gevoel heeft geen partij meer te kunnen winnen. Ik antwoord dan altijd: "Je kunt ook zeggen dat je vrijwel onverslaanbaar bent". Dat klinkt toch wat positiever...
Koos Croes hield Nico Vromans keurig op remise en misschien had er nog wel meer ingezeten. In het eindspel met twee lopers en vijf pionnen voor Koos tegen loper, paard en vijf pionnen voor Nico was het Koos die de beste kansen had. Zijn lopers waren sterk en zijn koning leek de zwarte stelling binnen te kunnen dringen. Voor het zover was hadden de heren echter al het punt gedeeld: niettemin een knappe prestatie van Koos.
Onderaan de ranglijst boekte Monique Keuzenkamp een verdienstelijke overwinning met zwart op Peter de Man (altijd galant die Peter!), kwamen Ad Oomes (remise tegen Ruud Hählen) en Rob van Duivenboden (winst op Harry Boot) van de nul af en blijft Harry Boot de enige die nog puntloos is. Ook vanavond speelde Harry zeker geen slechte partij, kwam weliswaar een pionnetje achter maar had zeker zicht op een half punt. De klok deed hem echter weer de das om hetgeen deze avond niet alleen zichtbaar maar ook duidelijk hoorbaar was: het ding gaf, met nog tien seconden op de klok voor Harry, een akelige pieptoon te horen waarna het met nog vijf seconden te gaan pijnlijk duidelijk begon af te tellen naar het 'definitieve einde'. Ik zal volgende keer het geluid uitzetten Harry!
Na vier ronden zijn er twee koplopers met 4 uit 4: Frans Hoynck van Papendrecht en Ton Bodaan. Zij zullen in de vijfde ronde tegen elkaar spelen en hebben inmiddels een gat geslagen van een punt naar een groep van negen man met 3 punten. Bijna halverwege het toernooi (altijd lastig te bepalen met een oneven aantal ronden) mag ik denk ik wel zeggen dat de meesten zich goed vermaken op deze vrijdagavonden, zeker ook gezien het aantal mensen dat na hun partij nog 'even' aan de bar blijft hangen.
Op vrijdag 18 maart is er géén ronde omdat we op deze avond niet in De Schilp terecht kunnen. De vijfde ronde wordt dus op vrijdag 25 maart gespeeld!
De vijfde ronde
De twee koplopers met een 100%-score na vier ronden, Frans Hoynck van Papendrecht en Ton Bodaan, speelden in de vijfde tegen elkaar. Het werd een rustige remise zodat beide heren ongeslagen aan kop blijven met 4½ uit 5.
Vier spelers wisten de twee leiders tot op een half punt te naderen. Han Terpstra was de eerste die dit lukte. Hij had dinsdagavond bij Pomar zijn partij tegen Hans Segers vooruit gespeeld en dat was een hele mooie. Na een foutje van Hans greep Han met een dubbel loperoffer de witte koning naar de keel die vervolgens midden op het bord werd matgezet: waarschijnlijk de mooiste partij van deze ronde.
Ook Armin Segger voegde zich bij de achtervolgers. Met zwart won hij een kwaliteit tegen Dirk van Nieuwkerk, vervolgens kwam er nog een toren binnen op de 7e rij waarna Armin de aanval fraai afmaakte.
Theo van Orsouw kwam ook op 4 punten maar hij moest er in zijn partij met zwart tegen John Tan keihard voor werken. John kwam een pion voor maar had in een lastige stelling veel minder tijd dan Theo die de partij naar zijn hand wist te zetten. Piet Sikkes was de vierde en laatste man die op 4 punten kwam. Hij hoefde hier echter niets voor te doen want was door omstandigheden 'oneven' geworden en kreeg zodoende een vol punt. Dat is jammer, maar hier valt voor de wedstrijdleiding weinig of niets aan te doen.
Ton Thijssen herstelt zich langzaam van zijn wat matige start en kwam via winst op Leo Duijvesteijn op 3½ uit 5. Hij kreeg het echter niet cadeau, of eigenlijk ook weer wel want Leo stond bepaald niet slecht. Hij deed het in het verre middenspel echter niet helemaal goed en Ton greep zijn kans, won een stuk en daarmee de partij. Ook Ton won met zwart zodat de witspelers aan de topborden een zwar(t)e dag hadden: aan de eerste vijf borden scoorden zij slechts een half punt.
André van der Weijde gaf geheel onnodig een kwaliteit weg tegen Wouter van Markenstein en liep daardoor in het verdere verloop van de partij konstant achter de feiten aan. Wouter won er nog een pion bij, kwam met zijn toren de zwarte stelling binnen en wist na winst van nog een paar pionnen het volle punt binnen te halen.
Als de overwinning van Han Terpstra de Partij van de Week was, dan komt de winst van Gerbrand Beekman op Edwin van der Leij op een eervolle tweede plaats. Met wit ging hij van begin af aan volop in de aanval richting de zwarte koning. Eerst een bescheiden pionoffer om de stukken goed neer te zetten (een sterk paard op f6 bijvoorbeeld), gevolgd door een kwaliteitsoffer en als sluitstuk een stukoffer met ondekbaar mat als resultaat. Zeer mooi gespeeld! Het oogde allemaal zo eenvoudig en 'logisch' wat Gerbrand deed, maar je moet het achter het bord nog wel even zien!
Karel Stolte nam tegen Simon Dirkse revanche voor de nederlaag die hij eerder in de externe wedstrijd DSC 7 - Pomar 2 had geleden. Ook de andere Pomarleden waren lekker bezig deze avond. Kees Vink won van Pim van der Meiden en Peter de Man versloeg Allart Haverkamp. Alleen Jan Zonneveld moest zijn meerdere erkennen in Max van Herpen zodat Pomar 6 uit 7 scoorde: deden ze dat extern maar eens...
Jan van der Meer had volgens eigen zeggen een 'baggerstelling' in zijn partij tegen Rens ter Veen. In een zeer complexe en onduidelijke stelling wees Jan het remise-aanbod van Rens af, speelde het vervolg echter iets te nonchalant en werd vervolgens op fraaie wijze langs de h-lijn opgerold.
Tegen het eind van de avond (wat het schaakgedeelte betreft althans) waren er nog drie partijen bezig met daarin 1 of 2 spelers in tijdnood. Gelukkig zaten ze gebroederlijk bij elkaar aan de borden 10 t/m 12 zodat de wedstrijdleiding ze met een blik vanaf de zijkant alledrie tegelijkertijd in de gaten kon houden. Maurits Bons kwam tegen Hans van der Wijk eigenlijk zoals vertrouwd weer in vliegende tijdnood en wist het niet te houden. Jan Zonneveld en Max van Herpen speelden een boeiende pot waarin een paardeindspel op het bord kwam met een pion meer voor Max. Jan had remise kunnen maken maar zag in tijdnood niet hoe hij dat voor elkaar moest krijgen en ging door zijn vlag. Evert Baak had een prettige stelling in zijn witpartij tegen Theo van Vorselen maar de tijdnood maakte de weg naar de winst (als die er al was) niet eenvoudig. Ook Theo was behoorlijk in tijdnood maar deed op de juiste momenten de juiste zetten. De heren besloten met nog luttele seconden op de klokken tot een puntendeling wat me wel een juiste uitslag van deze partij leek.
Twee koplopers dus na vijf ronden met 4½ uit 5: Frans Hoynck van Papendrecht van Rijswijk en Ton Bodaan van SHTV. Zij worden gevolgd door een groepje van vier man met vier punten. Op vrijdag 1 april (geen grap) wordt de zesde ronde gespeeld.
De zesde ronde
Ook de zesde ronde gaf weer het nodige vuurwerk te zien. Frans Hoynck van Papendrecht en Ton Bodaan stonden bij het ingaan van deze ronde aan kop met 4½ uit 5. Zij moesten het opnemen tegen respectievelijk Han Terpstra en Piet Sikkes die beiden een half punt achterstand hadden. In de partij tussen Han (met wit) tegen Frans kwam een Siciliaan (Morragambiet) op het bord waarna een positionele strijd losbarstte. Han bleef weliswaar met een geïsoleerde pion op d4 zitten maar Frans had onvoldoende aanknopingspunten om hier iets mee te doen. Het evenwicht werd nooit verbroken zodat het punt werd gedeeld.
Ton Bodaan zette zijn parij met wit tegen Piet Sikkes rustig op maar kreeg gaandeweg meer druk op de zwarte stelling. Na een venijnige doorbraak (f6!) kwamen dame en paard gevaarlijk dicht in de buurt van de zwarte koning en Piet zag geen verdediging meer om deze aanval te stoppen. Met deze overwinning pakte Ton de ongedeelde koppositie met 5½ punten.
Armin Segger en Theo van Orsouw, de andere twee spelers met een half punt achterstand op de koplopers, speelden tegen elkaar en dat werd een fraaie pot. Theo won de kwaliteit maar Armin had een sterke loper en een vrijpion. Dat was echter onvoldoende om Theo van de winst te houden die daarmee samen met Frans Hoynck nu de tweede plaats bezet.
Wouter van Markenstein kwam met zwart tegen Frans Vreugdenhil lekker uit de (Siciliaanse) opening. Er was nog niet zo heel veel aan de hand voor Frans maar hij maakte het Wouter niet al te moeilijk door zomaar een paard weg te geven. Een paar zetten later was het over en uit waardoor Wouter in de race blijft voor een plek in de (sub)top.
Ton Thijssen en Gerbrand Beekman speelden een gelijkopgaande partij. De pionnenformatie van Ton zag er indrukwekkend uit: van d4 t/m h4 stond er een muur aan witte pionnen. Door de druk op de zwarte stelling wist Ton een pion te winnen maar het uiteindelijke toreneindspel was toch remise, vooral omdat de extra pion van Ton een dubbelpion was. Karel Stolte zag zich genoodzaakt op te geven in een stelling waarin nog flink wat stukken stonden maar waar opeens een zwarte toren op a1 binnenkwam. Rens ter Veen en John Tan speelden een hartverscheurende partij waarin de klok een allesbeslissende rol vervulde. Rens had een prettige stelling en had iets meer tijd dan John die in vliegende tijdnood een lepe truc uit de hoge hoed toverde. Dat werkte, met nog vijf (!) seconden op de klok wist hij Rens mat te zetten die hierna minutenlang vol ongeloof met de handen in het haar aan het bord gekluisterd bleef, zich afvragend hoe dit in hemelsnaam had kunnen gebeuren. Schaken kan wreed zijn, voor de toeschouwers was het in ieder geval een mooi spektakel: en de toeschouwers willen ook wat... In het duel tussen de DD-ers, Max van Herpen met wit tegen Frans Engering, won Frans een kwaliteit voor een pion. Ik heb het vervolg van deze partij niet goed kunnen volgen, maar ik dacht dat Frans in tijdnood net iets scherper was dan Max hetgeen hem de overwinning opleverde.
Nico Vromans speelde een mooie partij tegen Dirk van Nieuwkerk. Met krachtige zetten wist hij optimaal gebruikt te maken van zijn kwaliteit voorsprong en zijn twee verbonden vrijpionnen en daar kon de ene vrijpion van Dirk weinig aan veranderen. Nico haalde een dame en toen hij op het punt stond een tweede te halen was dat voor Dirk voldoende reden om op te geven. De verrassing van deze zesde ronde was toch wel het tweede achtereenvolgende verlies van Hans Segers. Met zwart kwam hij er tegen Bob Ameling in een Spaanse partij niet echt lekker uit en nadat hij de dame verloor tegen twee stukken was het in feite einde verhaal. Overigens keurig gespeeld door Bob! Het is duidelijk dat de kampioen van 2010 nog niet 'zijn' toernooi speelt: met 3 uit 6 staat Hans in de grote middenmoot en hoewel er nog drie ronden te gaan zijn lijkt de kans op prolongatie van zijn titel minimaal.
Sjaak van As begon deze avond voor mijn gevoel nóg eerder aan de borrel dan anders en hoewel er bij Sjaak misschien geen directe relatie is tussen zijn alcoholconsumptie en het vertoonde spel, zag hij een en ander toch niet helemaal scherp meer naarmate de partij vorderde. Zijn tegenstander Rob Dijkstra deed logische en goede zetten en Sjaak, reeds in tijdnood, kon er weinig tegenin brengen.
Kees Vink bracht met wit een klassiek loperoffer op h7 waarvoor alle ingrediënten aanwezig leken: dame naar de h-lijn, paard naar g5 en nog niet gerokeerd. Evert Baak zette zijn koning echter 'veilig' op g6 waarna het lastig was om te zien hoe wit verder moest na deze inventieve verdediging. Evert gaf op een goed moment het stuk terug en zijn stelling leek daarna goed verdedigbaar. Kees wist echter in het verre middenspel de dame voor een toren te winnen maar Evert had een sterke vrijpion, en Kees niet zoveel tijd meer. De heren besloten dan ook het punt te delen: een boeiende partij! Jan van der Meer kwam tegen Paul van Riet twee pionnen achter (of hij offerde ze, dat is altijd lastig te bepalen bij Jan), maar kreeg daar wel iets van een koningsaanval met dame, toren en loper voor terug. Paul won vervolgens nog een kwaliteit maar Jan had toen al gezien dat hij eeuwig schaak had: meer zat er echter niet in, voor Paul ook niet overigens. Jan Zonneveld had in het eindspel een paard voor een pion tegen Koos Croes. Deze pion was echter wel een vrije randpion en daar kunnen paarden niet zo goed mee omgaan. Na veel heen en weer gespring van het paard en wat geschuif met de koning kwamen beide heren tot de conclusie dat er niet meer inzat dan remise.
Leen Prins was in een uur klaar tegen/met Pim van der Meiden die vlak na de opening 'iets' over het hoofd zag, een pion dacht te winnen maar in plaats daarvan de dame verloor en meteen opgaf.
Bertus Groot speelde met wit een uitstekende partij tegen Rob van Duivenboden. Juist op het moment dat hij de kroon op zijn werk had kunnen zetten met een fraai mat in twee, 'zag' Bertus hele andere dingen. Die leidden slechts tot herhaling van zetten en een half punt. Fraai gespeeld van Bertus, jammer dat het niet werd beloond met een vol punt.
Harry Boot won twee pionnen tegen Hans Hendriks, maar in het toren+loper-eindspel wist Hans af te wikkelen naar remise. Het lijkt erop dat Harry ergens de winst heeft gemist. Ruud Hählen boekte zijn eerste overwinning ten koste van Willem Jutte: ook in de lagere regionen van de ranglijst wordt er heftig gestreden om elk (half) punt, dat is duidelijk!
Voor het eerst in dit toernooi hebben we één koploper: Ton Bodaan leidt met de prachtige score van 5½ uit 6. Hij wordt gevolgd door Frans Hoynck van Papendrecht en Theo van Orsouw met 5 punten die op hun beurt weer een half punt voorsprong hebben op Hans van der Wijk, Han Terpstra en Wouter van Markenstein. Als er geen rare dingen gebeuren zal de (nieuwe) kampioen zich onder dit zestal bevinden.
De zevende ronde
De vraag bij het ingaan van de zevende ronde was wie Ton Bodaan (5½ uit 6) zou kunnen stoppen in zijn race naar het kampioenschap. En deze vraag geldt ook nog ná de zevende ronde, want Ton won wéér, al moest hij daar wel hard voor werken. Met zwart tegen Theo van Orsouw (5 uit 6) kreeg hij het niet cadeau. Theo stond waarschijnlijk zelfs iets beter en sloeg dan ook het remise-aanbod van Ton af. Helaas gaf hij een paar zetten later een stuk weg maar ook daarna kwam hij nog sterk terug met twee verbonden vrijpionnen op d6 en e6. Ton wist echter de boel met zijn paarden te verdedigen en incasseerde wederom een vol punt: 6½ uit 7, een ongekende score!
De tweede naaste achtervolger, Frans Hoynck van Papendrecht (eveneens een half punt achterstand op Ton), had het niet makkelijk tegen Wouter van Markenstein. Hun partij was in feite een herhaling van de partij die ze vorig jaar in het PK Veteranen speelden. Ook toen stond Wouter zeker niet slecht, maar evenals vorig jaar verloor Wouter deze avond de grip op het spel op het moment dat de klok mee ging spelen. Frans kon nu het initiatief pakken, won een pion en even later ook de partij.
Han Terpstra zette zijn goede reeks in dit toernooi voort met een overwinning met zwart op Hans van der Wijk. Het toreneindspel met aan beide kanten nog vier pionnen zag er ondanks een dubbelpion voor Han toch wel remise-achtig uit. Han bood dan ook remise aan, maar Hans wilde meer en ging voor de winst. Dat pakte averechts uit, Hans moest een toren geven voor een veropgerukte vrijpion van Han waarna zijn resterende pionnen het niet konden bolwerken tegen de toren van Han hoewel hij dit nog wel even secuur moest spelen, en dit ook deed. Daarmee pakte Han de voorlopig ongedeelde derde plaats.
Armin Segger, Leo Duijvesteijn, Gerbrand Beekman en John Tan verzekerden zich allen van een plek in de subtop: allevier wonnen zij deze avond hun partij en staan nu, evenals Theo van Orsouw, op 5 uit 7. John speelde een leuke partij tegen Edwin van der Leij waarin hij een dame en een paard voor twee torens kreeg. John wikkelde af naar een pionneneindspel met twee pionnen meer dat vrij eenvoudig gewonnen was: gelukkig had John nu meer tijd dan vorige week...
Karel Stolte was, zoals vaker de laatste tijd, iets te aardig voor zijn tegenstander (Maurits Bons) die daar dankbaar gebruik van maakte en de partij ondanks zijn gebruikelijke tijdnood wist te winnen. Ook Kees Vink was in een vrijgevige bui. Tegen Theo van Vorselen gaf hij een volle toren weg terwijl hij twee zetten daarvóór zelf een stuk had kunnen winnen.
Ondanks kwaliteitsverlies wist André van der Weijde er nog een half punt uit te slepen in zijn partij met zwart tegen Evert Baak en daar waren beide spelers wel redelijk tevreden mee: hoewel André waarschijnlijk wat meer dan Evert.
Sjaak van As, sinds geruime tijd weer eens aan de thee (de combinatie Sjaak en thee was wat verwarrend voor mij, ik dacht dat ik bij een ander bord aan het kijken was...) speelde een degelijke partij tegen Hans Hendriks. De boel werd flink dichtgeschoven en ik had de indruk dat geen van beiden een serieuze winstpoging kon doen. Dat deden de heren ook niet, het punt werd vriendelijk gedeeld.
Bert Gerritsma en Jan Nienhuis kwamen in een pionneneindspel terecht met beiden nog vijf pionnen. Vrijpionnen waren er niet en konden ook nauwelijks worden gemaakt, maar dit soort eindspelen blijft bijzonder lastig en worden vaak beslist op één tempo. Dat gebeurde in deze partij niet, er werden dacht ik nog twee pionnen geruild en daarna werd de vrede getekend. Monique Keuzenkamp weigerde remise te nemen in haar partij tegen Frits Varenkamp. Op het moment dat Frits zijn remise-aanbod deed was de stelling geheel in evenwicht maar kennelijk zag Monique dat anders. Het pakte echter verkeerd uit, Monique deed een paar minder goede zetten en ging mat of verloor groot materiaal.
Verreweg de meest dramatische partij van de avond (hoewel dat altijd wat dramatisch klinkt was het dit keer écht dramatisch...) werd gespeeld door Simon Dirkse met wit tegen clubgenoot Edgar Huisman. Edgar won in het middenspel twee pionnen en stond in het eindspel met aan beide kanten een toren, paard en wat pionnen totaal gewonnen. Hij hoefde alleen nog maar op de klok te letten want hij was inmiddels in redelijke tijdnood. En die ging hem helaas parten spelen. Opgejaagd door de tijd ging er van alles mis: Edgar gaf de toren weg, had het vervolg nog iets slinkser kunnen spelen maar zag het niet meer. In verloren stand gaf hij met nog één seconde op de klok gedesillusioneerd op: schaken kan wreed zijn, gelukkig hoeven we er niet van te leven.
Ton Bodaan blijft dus aan kop met de fraaie score van 6½ uit 7. Op een half punt volgt Frans Hoynck van Papendrecht, Han Terpstra staat derde met 5½ uit 7. Met nog twee spannende ronden te gaan lijkt de kans groot dat de nieuwe kampioen zich onder dit drietal bevindt. Vrijdag 15 april wordt de achtste (en voorlaatste) ronde gespeeld.
De prijzen in beide groepen zijn overigens als volgt (we spelen weliswaar voor de lol maar toch):
1e plaats: 90 euro + beker
2e plaats: 60 euro + beker
3e plaats: 40 euro + beker
4e plaats: 30 euro
5e plaats: 20 euro
De achtste ronde
De strijd om het algehele kampioenschap bij de veteranen en senioren, en daarmee ook de strijd om de titel bij de 50-plussers, is met nog één ronde te gaan vrijwel beslist. Koploper Ton Bodaan won met wit van Han Terpstra terwijl naaste concurrent Frans Hoynck van Papendrecht tegen John Tan niet verder kwam dan remise. Daarmee heeft Ton nu een vol punt voorsprong op Frans en er moeten rare dingen gebeuren wil de titel niet naar Ton gaan.
De strijd bij de 60-plussers is echter nog bijzonder spannend. Gerbrand Beekman heeft hier de beste kansen maar Maurits Bons, Leo Duijvesteijn en Bob Ameling zijn ook nog in de race voor de titel.
Han Terpstra offerde in zijn partij tegen Ton Bodaan een pion voor initiatief en ontwikkelingsvoorsprong. Dat lukte heel aardig, Han won de pion in het vervolg weer terug en er kwam een remise-achtig toreneindspel op het bord. Han besloot de pion op h2 op te halen maar achteraf bleek dat dit het verkeerde plan was. Het gaf Ton namelijk de gelegenheid met zijn koning het centrum binnen te komen en zo zijn vrijpion te ondersteunen en bovendien matdreigingen in de stelling te vlechten. Dat was teveel van het goede en Han moest zijn eerste nederlaag incasseren. Het bracht Ton op de fraaie score van 7½ uit 8.
Frans Hoynck zag zijn achterstand op Ton Bodaan oplopen tot een vol punt. Met zwart moest hij in een Siciliaan tegen John Tan berusten in remise. Dat gaf een aantal achtervolgers de kans dichterbij te komen. Zo deed Gerbrand Beekman goede zaken met een mooie overwinning op Theo van Orsouw. Daarmee kwam hij, evenals Armin Segger die Leo Duijvesteijn versloeg, op zes punten, goed voor een eerste plaats bij de veteranen. Ton Thijssen verslikte zich tegen Frans Vreugdenhil, kwam een stuk tegen een pion achter en zag een ijzersterk loperpaar van Frans het bord domineren. Voldoende reden om op te geven waarmee Ton tevens moest afhaken in de strijd om de titel bij de 60-plussers.
Maurits Bons doet nog wel volop mee in deze strijd. Op welhaast typisch Bons-achtige wijze wist hij in tijdnood in een ogenschijnlijk gelijkstaande stelling toch weer zoveel dreigingen te bouwen dat tegenstander Piet Sikkes onderuit ging: hij verloor de dame tegen een toren en gaf direct op waarmee Maurits de tweede plaats pakte bij de veteranen.
Wouter van Markenstein speelde een prima partij tegen Hans van der Wijk, won een kwaliteit, had goed spel tegen de zwarte koning en leek regelrecht op een overwinning af te stevenen. Maar kennelijk was het allemaal niet zo eenvoudig, want Hans won de kwaliteit terug en in het toren+loper-eindspel ging het daarna volledig mis voor Wouter. Een zure nederlaag na een goed gespeelde partij.
Karel Stolte kwam een stuk tegen twee pionnen voor, maar zijn tegenstander Paul van Riet had nog zoveel pionnen dat het lastig spelen was. Karel gaf een paard voor een pion maar bleef uiteindelijk toch met lege handen achter het bord zitten. Dat was nog niet zo erg als hetgeen Leen Prins overkwam in zijn partij tegen Edwin van der Leij. Leen stond totaal gewonnen en dacht op een gegeven moment simpelweg een stuk te winnen. Hij won inderdaad een stuk, maar zag mat in 1 over het hoofd. Sjaak van As speelde een prima wedstrijd tegen Jan Zonneveld en besliste de partij met een fraaie combinatie.
Onderaan de ranglijst boekte Willem Jutte zijn tweede achtereenvolgende overwinning. Deze keer was Harry Boot het slachtoffer in een partij waarin Willem twee pionnen won in een eindspel met aan beide kanten een dame en twee torens. Lastige eindspelen maar Willem wist het volle punt te pakken. Allart Haverkamp kwam drie kwartier te laat voor zijn partij tegen Ruud Hählen en speelde daarna zo ongelooflijk snel dat hij waarschijnlijk van mening was dat de partij binnen het uur klaar moest zijn. Dat was die ook, met Ruud als overwinnaar en Allart die na een kwartier weer naar huis kon...
Het zit er bijna op, we hebben nog één ronde te gaan. Ton Bodaan gaat bij het ingaan van deze laatste ronde aan de leiding met de fantastische score van 7½ uit 8. Remise in de laatste ronde tegen Armin Segger is voldoende voor de titel. Met 6½ punten staat Frans Hoynck van Papendrecht op een tweede plaats terwijl Gerbrand Beekman en Armin Segger met zes punten de derde plaats delen. De stand aan kop bij de 50- en de 60-plussers is als volgt:
Stand aan kop 50-plussers (senioren):
Op vrijdag 22 april (Goede Vrijdag) is er géén ronde, de negende en laatste ronde wordt dus op vrijdag 29 april gespeeld! Direct na afloop van deze ronde zal HSB-voorzitter Ruurd Kunnen de prijzen uitreiken waarna u uiteraard van harte welkom bent om dit gezellige toernooi op gepaste wijze aan de bar af te sluiten.
De negende en laatste ronde
Ton Bodaan is na een vlotte remise tegen clubgenoot Armin Segger kampioen geworden van het PK voor veteranen en senioren in de categorie 50-plussers. In de categorie 60+ ging Gerbrand Beekman er met de eerste prijs vandoor.
Het PK voor veteranen en senioren kende een ontknoping die enigszins voor de hand lag. Na de achtste en voorlaatste ronde ging Ton Bodaan aan kop met 7½ punten, een vol punt meer dan Frans Hoynck van Papendrecht. Remise in de laatste ronde, die op vrijdag 29 april werd gespeeld, zou dus voldoende zijn voor de titel. En hoewel spelen op remise bijzonder gevaarlijk kan zijn, maakte clubgenoot Armin Segger het hem niet al te moeilijk. Na 16 zetten en ruim een uur spelen was de puntendeling een feit waarmee Ton Bodaan de nieuwe kampioen werd. Frans Hoynck van Papendrecht pakte met een overwinning op Gerbrand Beekman de tweede plaats, Armin werd derde.
Bij de 60-plussers pakte Gerbrand Beekman, ondanks een nederlaag, de titel aangezien naaste concurrent Maurits Bons ten onder ging tegen Han Terpstra. Leo Duijvesteijn werd dankzij winst op Dirk van Nieuwkerk tweede in deze categorie, Maurits pakte het brons.
In deze laatste ronde van dit PK werden maar liefst 25 partijen gespeeld en gedurende de avond waren er diverse toeschouwers die deze slotronde live wilden meemaken. Harry Hijman kwam in de loop van de avond langs met laptop en printer zodat de organisatie, met behulp van het onvolprezen en onmisbare Swissmaster na afloop van de partijen al snel de eindstand kon opmaken. De voorzitter van de HSB, Ruurd Kunnen, dankte de organisatie en was verheugd dat er ook dit jaar weer een PK voor veteranen en senioren gehouden kon worden en dat het aantal deelnemers stijgende is. Hij reikte de bekers en geldprijzen uit aan de vijf prijswinnaars in beide categorieën.
Het was al met al een geslaagde afsluiting van een gezellig toernooi. Dank aan alle spelers voor het meedoen en voor de gezellige sfeer tijdens het toernooi. Dank ook aan de dames achter de bar (Ellen en Judith) die negen vrijdagavonden het gezwets hebben moeten aanhoren van dit soms toch wel wat wonderlijke gezelschap...
Volgend jaar zijn er weer nieuwe kansen in een nieuw toernooi dat, als er geen rare dingen gebeuren, voor de vijfde keer door SV Pomar georganiseerd zal worden. Ik zie u graag volgend jaar weer terug!
Tot slot de eindstand aan kop in beide categorieën:
Prijswinnaars 50-plussers (senioren):
1. Ton Bodaan - KAMPIOEN 50+ (tevens algeheel kampioen)
2. Frans Hoynck van Papendrecht
3. Armin Segger
Geldprijzen waren er, naast de bovengenoemde spelers, voor Han Terpstra en John Tan.
Prijswinnaars 60-plussers (veteranen):
1. Gerbrand Beekman - KAMPIOEN 60+
2. Leo Duijvesteijn
3. Maurits Bons
Voorts waren er in deze categorie geldprijzen voor Nico Vromans en Bob Ameling.
De eerste ronde
Op vrijdag 18 februari startte het PK voor veteranen/senioren in twee categorieën: 50-plussers en 60-plussers. Ook dit jaar was is schaakvereniging Pomar organisator en gastheer voor dit HSB-evenement. Met uiteindelijk 52 aanmeldingen lag het aantal deelnemers fors hoger dan in de voorgaande drie jaar toen gemiddeld 40 schakers deelnamen aan dit kampioenschap. Wellicht speelt de vergrijzing een rol, hoewel die niet van vandaag of gisteren is. De mond-op-mond reclame na de geslaagde editie van vorig jaar kan ook een rol spelen: slechts vier spelers die vorig jaar meededen zijn er dit jaar niet bij en dat betekent een flink aantal nieuwe gezichten! Opvallend is het feit dat er dit jaar aanzienlijk meer deelnemers bij de 60-plussers zijn (32) dan bij de 50-plussers (20).
De kampioenen van vorig jaar (Hans Segers bij 50+ en Maurits Bons bij 60+) zullen hun titel verdedigen. Hans Segers mag in deze categorie geduchte tegenstand verwachten van Frans Hoynck van Papendrecht, ex-kampioen Frans Vreugdenhil, Ton Bodaan, Hans van der Wijk, John Tan en Dirk van Nieuwkerk, maar ook nieuwkomers Evert Baak, Theo van Orsouw en Armin Segger zullen het hem niet makkelijk gaan maken. In de categorie 60+ is Ton Thijssen weliswaar (weer) favoriet maar zijn Nico Vromans, Leo Duijvesteijn, Gerbrand Beekman en Maurits Bons (om er enkelen te noemen) gevaarlijke outsiders.
Naast vele oude bekenden doen er dit jaar ook weer een aantal nieuwe gezichten mee en dat is een mooie ontwikkeling lijkt me! De 52 deelnemers vertegenwoordigen 15 clubs in de HSB. SHTV is dit jaar hofleverancier met acht deelnemers, maar traditiegetrouw zijn gastheer Pomar (7), Haeghe Ooievaar (6) en HSV (5) ook goed vertegenwoordigd.
Namens de HSB hield André Wagner op deze eerste avond een kort openingswoordje, waarin hij iedereen welkom heette, verheugd was over het grote aantal deelnemers en iedereen een aangenaam toernooi toewenste.
De eerste ronde kende al direct een aantal opmerkelijke uitslagen waarbij nogmaals bleek dat ELO-rating wel iets zegt, maar (lang) niet alles. Zo kwam Evert Baak in zijn partij tegen Bert Gerritsma goed tot gewonnen te staan, maar gaf hij in wederzijdse tijdnood zijn voordeel volledig weg om vervolgens in het pionneneindspel tenonder te gaan. De kampioen van twee jaar geleden, Ton Thijssen, moest in zijn witpartij tegen Theo van Vorselen genoegen nemen met remise terwijl ook Hans van der Wijk in een prachtig duel met Max van Herpen in ziedende tijdnood niet verder kwam dan een gelijkspel. Hans Hendriks, ten slotte, wist zijn op papier sterkere tegenstander Edgar Huisman in een mooie partij te verslaan. Hans won een stuk wat in combinatie met een sterke vrijpion voldoende was voor het volle punt.
De overige uitslagen verliepen min of meer zoals in een eerste ronde verwacht mag worden: de sterkere tegenstander wint van de iets minder sterkere. Sommigen moesten echter tot het uiterste gaan en hadden hier en daar de hulp van de tegenstander nodig. Zo speelde Jan van Lier een uitstekende partij tegen Ton Bodaan en leek remise een acceptabele uitslag. Jan ging echter tegen het eind helaas in de fout, verloor een stuk tegen een pion en even later ook de partij.
Ook Maurits Bons, 60-plus kampioen van vorig jaar, moest zeer hard werken voor het punt. Tegenstander Jan Zonneveld gaf lange tijd geen krimp en pas in het laatste kwartier wist Maurits de partij naar zich toe te trekken en het volle punt binnen te slepen.
Ton Vissers en Frans Vreugdenhil speelden een zeer boeiende partij waarin Ton een pion won maar zijn koning door Frans in het midden van het bord werd vastgehouden en belaagd door diverse stukken. Toen de koning van Ton halverwege de a-lijn onder vuur lag van dame en toren gaf Ton zich gewonnen.
De strijd tussen Frans Hoynck van Papendrecht en Sjaak van As ging lange tijd gelijk op. Sjaak deelde zijn tijd echter iets anders in als Frans, en als de meeste andere schakers, en in tijdnood ging hij alsnog in de fout. Hij verloor een kwaliteit en daarmee was de partij, zeker in tijdnood, wel zo'n beetje beslist.
Ook in de partij tussen Leo Duijvesteijn en Frits Varenkamp ging het lange tijd gelijk. Er resteerde een toreneindspel met aan beide kanten vijf pionnen. Leo won vervolgens een pion en daarna koos Frans niet de sterkste voortzetting door in een stelling met een mindere pionnenstructuur Leo de kans te geven de torens af te ruilen. Vervolgens was het pionneneindspel gewonnen voor Leo, als moest daar nog wel even voor gerekend worden.
Jan van der Meer speelde tegen visueel gehandicapte Bertus Groot, vorig jaar niet aanwezig maar twee jaar geleden ook van de partij. Jan won in het middenspel een kwaliteit en kwam vervolgens met dame en toren binnen op de 7e rij. De aanval op de toren met tevens matdreiging werd door Bertus niet 'gezien' waarmee de partij een abrupt einde kende. Ik blijf het knap vinden dat iemand een behoorlijke partij kan schaken zonder iets te zien.
De enige vrouwelijke deelnemer Monique Keuzenkamp moest het opnemen tegen Edwin van der Leij. Monique kwam een pion achter en Edwin wist vervolgens het eindspel met aan beide kanten een toren, loper en wat pionnen te winnen. De twee analyseerden en kletsten nog geruime tijd na en hadden het zo te horen reuze naar hun zin. Van Monique zijn we dat wel gewend, van Edwin wat minder. Wie weet wat er allemaal nog gaat gebeuren, het toernooi duurt nog tot en met 29 april...
Al met al een geslaagde opening van dit kampioenschap.
De tweede ronde
De tweede ronde van het PK voor veteranen op 25 februari gaf een aantal mooie partijen te zien. Zo speelden Kees Vink en Frans Hoynck van Papendrecht een boeiende partij waarin Kees het Frans zeker niet makkelijk maakte. Lange tijd ging de strijd gelijk op, maar in het verre middenspel verloor Kees een pion en belandde in een toreneindspel met een pion minder. Dat, gecombineerd met lichte tijdnood, was teveel voor Kees die de strijd moest staken.
Ton Bodaan kwam met wit in zijn partij tegen Jan van der Meer een pion voor en plantte een sterk paard op e6. Het beest was moeilijk weg te krijgen, Jan verloor een tweede pion en moest daarna opgeven.
Armin Segger en Piet Sikkes kwamen in een eindspel terecht met een loper en vier pionnen voor Armin tegen een paard en drie pionnen voor Piet. Dat leek nog even lastig te winnen, maar het zwarte paard werd vakkundig ingesloten door Armin waarmee hij het volle punt binnenhaalde.
Dirk van Nieuwkerk en Bob Ameling speelden een lange en taaie partij waarin Bob uiteindelijk in een lastige stelling door zijn vlag ging. Bert Gerritsma hield met wit lang stand tegen Gerbrand Beekman, verllor in het eindspel een pionnetje en dat was voor Gerbrand - ook gezien de tijdnood waarin Bert was beland - genoeg voor de winst.
Theo van Orsouw had zich al eerder op de avond na winst op Rens ter Veen verzekerd van een plek bij de groep die met 2 uit 2 aan kop gaat. De zevende en laatste speler die zich samen met bovengenoemde winnaars in de kopgroep nestelde was Frans Vreugdenhil. In de langste partij van de avond had Frans het met wit absoluut niet makkelijk tegen Maurits Bons die een uitstekende partij speelde. Maurits kwam een kwaliteit voor, had een goede stelling maar het was bijzonder lastig om verder te komen. In lichte tijdnood gaf hij vervolgens een paard weg en daarmee ook de partij.
Hoewel ik uiteraard geen volledig beeld heb van alle partijen die worden gespeeld durf ik met een gerust hart te zeggen dat Max van Herpen de mooiste partij van deze ronde speelde. Spelend met wit tegen Ton Thijssen zette hij de partij prima op, cree"erde een pionnenmeerderheid op de damevleugel en offerde in het middenspel een toren voor een loper en een pion. Dat gaf zijn (drie verbonden!) vrijpionnen op de damevleugel nog meer ruimte, maar alsof dit nog niet genoeg was gooide Max er nog een stuk tegenaan, waarmee de vrij bizarre materiaalverhouding van toren+paard+3 pionnen (Ton) tegen loper+6 pionnen voor Max was ontstaan. De pionnen waren echter niet te houden en minstens goed voor een dame en hoewel Ton er nog een laatste truc uitgooide kwam de winst voor Max niet meer in gevaar. Een fraaie partij, mooi gespeeld!
Hans Hendriks had na zijn overwinning in de eerste de pech dat hij het nu met zwart moest opnemen tegen de kampioen van vorig jaar en de als eerste geplaatste Hans Segers. Dat krachtsverschil was te groot en hoewel HansH uiteraard probeerde er het beste van te maken wist HansS met een scherpe aanval de partij te winnen: geen schande HansH, om met zwart van HansS te verliezen.
Een van de weinige remises deze avond (4 op een totaal van 22 partijen) viel in de partij tussen Paul van Riet en Sjaak van As. In een partij waarin de stand volledig in evenwicht was, en bleef, kon ik een aardige quote van Sjaak noteren. Op een gegeven moment zei hij tegen Paul: "Als u ook niet meer weet wat u moet doen, bied ik remise aan". Paul wilde echter nog wel even doorspelen maar uiteindelijk besloten de heren het punt toch te delen.
Na twee ronden is er een kopgroep van zeven spelers met de maximale score van 2 uit 2. Daaronder volgen tien spelers met 1½ punt, gevolgd door een massaal peloton van maar liefst achttien spelers met één punt.
De derde ronde
Bij het ingaan van de derde ronde waren er nog zeven man met de perfecte score van 2 uit 2. Zes van hen speelden in drie onderlinge partijen tegen elkaar, de zevende (Theo van Orsouw) had een bye. Dat leverde drie spannende partijen op, maar ook onder de topborden werd soms bijzonder fanatiek en over het algemeen met veel strijd gespeeld.
De avond begon met een aantal snelle beslissingen. Zo won Koos Croes al snel een toren tegen Pim van der Meiden die dit wel genoeg vond en de strijd staakte: dit alles vond plaats in nog geen 3 kwarier. Niet veel later had ook Paul van Riet een vol punt gescoord in zijn partij tegen Ruud Hählen. Paul won met wit een stuk en een pion en bovendien stond de zwarte koning in het centrum van het bord ook niet echt veilig. Ruud probeerde nog wel wat maar verlies was onvermijdelijk. Sjaak van As wist dankzij een foutje van Bertus Groot een winnende aanval op te zetten, maar als Bertus het anders had gedaan had hij kunnen afwikkelen naar 'een vreselijk (moeilijk) eindspel', aldus Sjaak.
Bij Frans Hoynck van Papendrecht - Armin Segger kwan na verwisseling van zetten een Siciliaan op het bord. Tussen de 20e en de 23e zet won Frans twee pionnen waarna Armin een zet later de parij opgaf. Dirk van Nieuwkerk - Frans Vreugdenhil was een herhaling van hun partij uit de 5e ronde van het kampioenschap van vorig jaar. Toen won Frans in een dramatische partij waarin Dirk in tijdnood een gewonnen stelling om zeep hielp en door zijn vlag ging. Ditmaal won Frans ook, maar het zag er een stuk overtuigender uit dan vorig jaar. Doordat Dirk met wit iets te passief speelde, aldus Frans, wist Frans beetje bij beetje zijn stelling te versterken. Nadat Frans een pion had gewonnen gaf Dirk direct op.
In de derde partij tussen twee koplopers, Gerbrand Beekman en Ton Bodaan, won Gerbrand met wit de kwaliteit voor een pion. Ton had echter een zeer sterke loper en het was lastig spelen voor wit. Het weggeven van een toren door Gerbrand versnelde het einde: een aardig verjaardagscadeau voor Ton (hij was de volgende dag jarig), maar zo zal Gerbrand het zeker niet bedoeld hebben...
De prijs voor de 'Partij van de Week' gaat wat mij betreft deze ronde naar Jan van der Meer die met wit een zeer fraaie partij speelde tegen Bert Gerritsma. De tegengestelde rokades in deze partij stonden garant voor een levendige wedstrijd, maar het werd steeds duidelijker dat de beste kansen voor Jan waren. Eén van de moeilijkste dingen in het schaken is echter het verzilveren van een goede of zelfs gewonnen stelling. Jan deed dat vanavond uitstekend. Hij offerde twee pionnen voor een vreselijke koningsaanval, kwam de zwarte stelling binnen met dame, torens en paard waarna Bert zich genoodzaakt zag de dame voor een toren te geven. Dat verlichtte de druk wel, maar betekende tevens in feite het einde van de partij. Bert speelde nog een paar zetten door maar staakte toen de ongelijke strijd.
De partij met het meest bizarre verloop was die tussen Rob Dijkstra met wit tegen Edgar Huisman. Reeds na zes zetten stond Edgar, nadat hij twee zetten had verwisseld, een stuk achter. Dat is geen lekker begin van je vrijdagavond, maar Edgar ging er eens goed voor zitten. Langzaamaan kwam hij terug in de partij, won een kwaliteit terug, voerde de druk op, kwam zelfs een kwaliteit voor en wist uiteindelijk in de tijdnood van Rob alsnog de parij te winnen. Moraal van deze partij, wat mij betreft: er zijn altijd kansen, opgeven kan altijd nog.
Piet Sikkes won in een lange, en mooi gespeelde partij van Peter de Man. Piet had vrijwel al zijn stukken op pion a6 gericht en deze pion ging, ondanks taai verdedigen van Peter, uiteindelijk verloren. Het eindspel met loper, paard en zes pionnen voor Piet tegen twee paarden en vijf pionnen voor Peter was echter nog niet zo eenvoudig. Daar hebben we het weer: hoe win je een gewonnen stelling?! Piet deed dat heel secuur, met kleine zetjes en dreigingen kwan hij telkens een stapje verder en na winst van een tweede pion was de partij beslist. Een goede tweede in de strijd om de Partij van de Week.
Karel Stolte hield met zwart John Tan keurig op remise (het eindspel met aan beide kanten twee lopers en een handvol pionnen bleek voor beide partijen niet te winnen) en ook bij Leo Duijvestejn - Han Terpstra (twee stukken voor een toren en twee pionnen), Ton Vissers - Kees Vink (eindspel met dame, toren en vier pionnen) en Nico Vromans - Max van Herpen werd het punt gedeeld.
Onderaan de ranglijst kwamen vier mensen van de hatelijke nul af. Monique Keuzenkamp hoefde daar niets voor te doen: ingedeeld als 'oneven' leverde deze ronde haar een vol punt op. Jan Nienhuis, Jan Zonneveld en Allart Haverkamp moesten er wel voor werken en deden dat met succes tegen respectievelijk Rob van Duivenboden (stuk en twee pionnen meer), Ad Oomes (stukwinst) en Harry Boot. Harry won weliswaar een stuk voor een pion maar zijn toren 'deed niets', en Allart maakte daar goed gebruik van. Al met al weer een boeiende avond!
Na drie ronden zijn er nog drie man met de maximale score van 3 uit 3: Frans Hoynck van Papendrecht, Frans Vreugdenhil en Ton Bodaan. De beide Fransen zullen in de vierde ronde de degens kruisen, Ton speelt tegen Wouter van Markenstein die na winst op Edwin van der Leij met 2½ uit 3 de beste Pomariaan is tot nu toe.
De vierde ronde
Na de derde ronde waren er nog slechts drie spelers met een 100%-score. Twee van hen speelden in de vierde ronde tegen elkaar: Frans Vreugdenhil met wit tegen Frans Hoynck van Papendrecht. Dit duel der Fransen werd een mooie partij waarin FransH met een pion meer het eindspel inging met aan beide kanten een dame en een toren. Bovendien stond de koning van FransV niet echt veilig: vóór de pionnen op de tweede rij. Met een kleine maar fraaie combinatie vlocht FransH een matnet om de witte koning die daadwerkelijk op de 39e zet werd matgezet. "Schitterend gespeeld", aldus FransV. "Geen schijn van kans gehad". Mooi als je vlak na een verloren partij zo kunt reageren! Later gaf FransH aan dat hij "inderdaad wel goed had gespeeld(...), maar dat wit toch wel goede mogelijkheden had om het gelijk te houden". U kunt deze partij naspelen in het partijengedeelte van het PK Veteranen.
Ton Bodaan, de derde speler met een perfecte score, moest het met wit opnemen tegen Wouter van Markenstein, met 2½ punt de beste Pomariaan na drie ronden. Ton kwam in het middenspel een pion voor, Wouter had een slechtere pionnenstructuur en het paard van Ton was sterker dan de loper van Wouter. Toch was het allemaal nog niet zo simpel en Ton moest nauwkeurig spelen om het punt binnen te halen. Dat deed hij inderdaad, het foutje van Wouter aan het eind van de partij waardoor de vrijpion van Ton kon doorlopen deed niets af aan de prestatie van Ton in deze partij.
Theo van Orsouw, naast Wouter de enige andere speler met 2½ punt, kruiste met wit de degens tegen Simon Dirkse. Het ratingverschil tussen beide spelers was aanzienlijk, maar Simon gaf zich niet zo maar gewonnen. Theo bereikte een eindspel waarin hij een loper en vier pionnen had tegen Simon een paard en twee pionnen. Voor zover ik dat kon zien speelde Theo het vervolg niet op z'n best. Bovendien verdedigde Simon zich - wederom in vliegende tijdnood! - als een leeuw. Simon won een pion terug en kon op het eind zijn paard voor de twee resterende pionnen van Theo geven. Hij had al eerder zijn paard voor een pion kunnen geven omdat Theo dan een randpion zou overhouden met een loper van de verkeerde kleur. Een zwaarbevochten remise en goed verdedigd van Simon: het lijkt erop dat hij de adrenaline in tijdnood gebruikt om tot zijn beste spel te komen! Overigens weten we sinds de externe wedstrijd DSC 7 - Pomar 2 ook bij Pomar dat Simon een aardig potje kan schaken. Edgar Huisman ging zonder schroom met wit ten aanval tegen de als eerste geplaatste Hans Segers. Edgar offerde een paard op f7 voor iets wat op een koningsaanval leek. Dit klinkt wat vaag maar het was nu eenmaal niet direct duidelijk of de aanval zou doorslaan of dat het offer teveel van het goede was. Hans wist de stelling te vereenvoudigen, won nog een stuk, ruilde de dames waarna het duidelijk was dat het offer wel kansrijk was geweest maar niet winnend. Tenzij uit de analyses blijkt dat Edgar het 'ergens' beter had kunnen doen...
Han Terpstra won in een strakke en positioneel sterk gespeelde partij twee pionnen tegen Jan van der Meer hetgeen voldoende bleek voor de winst. Daarmee kwam Han direct onder de twee koplopers in een groep met 3 uit 4. De strijd tussen clubgenoten Karel Stolte en Gerbrand Beekman eindigde misschien niet geheel onverwacht in remise. Karel verzucht de laatste tijd wel eens dat hij het gevoel heeft geen partij meer te kunnen winnen. Ik antwoord dan altijd: "Je kunt ook zeggen dat je vrijwel onverslaanbaar bent". Dat klinkt toch wat positiever...
Koos Croes hield Nico Vromans keurig op remise en misschien had er nog wel meer ingezeten. In het eindspel met twee lopers en vijf pionnen voor Koos tegen loper, paard en vijf pionnen voor Nico was het Koos die de beste kansen had. Zijn lopers waren sterk en zijn koning leek de zwarte stelling binnen te kunnen dringen. Voor het zover was hadden de heren echter al het punt gedeeld: niettemin een knappe prestatie van Koos.
Onderaan de ranglijst boekte Monique Keuzenkamp een verdienstelijke overwinning met zwart op Peter de Man (altijd galant die Peter!), kwamen Ad Oomes (remise tegen Ruud Hählen) en Rob van Duivenboden (winst op Harry Boot) van de nul af en blijft Harry Boot de enige die nog puntloos is. Ook vanavond speelde Harry zeker geen slechte partij, kwam weliswaar een pionnetje achter maar had zeker zicht op een half punt. De klok deed hem echter weer de das om hetgeen deze avond niet alleen zichtbaar maar ook duidelijk hoorbaar was: het ding gaf, met nog tien seconden op de klok voor Harry, een akelige pieptoon te horen waarna het met nog vijf seconden te gaan pijnlijk duidelijk begon af te tellen naar het 'definitieve einde'. Ik zal volgende keer het geluid uitzetten Harry!
Na vier ronden zijn er twee koplopers met 4 uit 4: Frans Hoynck van Papendrecht en Ton Bodaan. Zij zullen in de vijfde ronde tegen elkaar spelen en hebben inmiddels een gat geslagen van een punt naar een groep van negen man met 3 punten. Bijna halverwege het toernooi (altijd lastig te bepalen met een oneven aantal ronden) mag ik denk ik wel zeggen dat de meesten zich goed vermaken op deze vrijdagavonden, zeker ook gezien het aantal mensen dat na hun partij nog 'even' aan de bar blijft hangen.
Op vrijdag 18 maart is er géén ronde omdat we op deze avond niet in De Schilp terecht kunnen. De vijfde ronde wordt dus op vrijdag 25 maart gespeeld!
De vijfde ronde
De twee koplopers met een 100%-score na vier ronden, Frans Hoynck van Papendrecht en Ton Bodaan, speelden in de vijfde tegen elkaar. Het werd een rustige remise zodat beide heren ongeslagen aan kop blijven met 4½ uit 5.
Vier spelers wisten de twee leiders tot op een half punt te naderen. Han Terpstra was de eerste die dit lukte. Hij had dinsdagavond bij Pomar zijn partij tegen Hans Segers vooruit gespeeld en dat was een hele mooie. Na een foutje van Hans greep Han met een dubbel loperoffer de witte koning naar de keel die vervolgens midden op het bord werd matgezet: waarschijnlijk de mooiste partij van deze ronde.
Ook Armin Segger voegde zich bij de achtervolgers. Met zwart won hij een kwaliteit tegen Dirk van Nieuwkerk, vervolgens kwam er nog een toren binnen op de 7e rij waarna Armin de aanval fraai afmaakte.
Theo van Orsouw kwam ook op 4 punten maar hij moest er in zijn partij met zwart tegen John Tan keihard voor werken. John kwam een pion voor maar had in een lastige stelling veel minder tijd dan Theo die de partij naar zijn hand wist te zetten. Piet Sikkes was de vierde en laatste man die op 4 punten kwam. Hij hoefde hier echter niets voor te doen want was door omstandigheden 'oneven' geworden en kreeg zodoende een vol punt. Dat is jammer, maar hier valt voor de wedstrijdleiding weinig of niets aan te doen.
Ton Thijssen herstelt zich langzaam van zijn wat matige start en kwam via winst op Leo Duijvesteijn op 3½ uit 5. Hij kreeg het echter niet cadeau, of eigenlijk ook weer wel want Leo stond bepaald niet slecht. Hij deed het in het verre middenspel echter niet helemaal goed en Ton greep zijn kans, won een stuk en daarmee de partij. Ook Ton won met zwart zodat de witspelers aan de topborden een zwar(t)e dag hadden: aan de eerste vijf borden scoorden zij slechts een half punt.
André van der Weijde gaf geheel onnodig een kwaliteit weg tegen Wouter van Markenstein en liep daardoor in het verdere verloop van de partij konstant achter de feiten aan. Wouter won er nog een pion bij, kwam met zijn toren de zwarte stelling binnen en wist na winst van nog een paar pionnen het volle punt binnen te halen.
Als de overwinning van Han Terpstra de Partij van de Week was, dan komt de winst van Gerbrand Beekman op Edwin van der Leij op een eervolle tweede plaats. Met wit ging hij van begin af aan volop in de aanval richting de zwarte koning. Eerst een bescheiden pionoffer om de stukken goed neer te zetten (een sterk paard op f6 bijvoorbeeld), gevolgd door een kwaliteitsoffer en als sluitstuk een stukoffer met ondekbaar mat als resultaat. Zeer mooi gespeeld! Het oogde allemaal zo eenvoudig en 'logisch' wat Gerbrand deed, maar je moet het achter het bord nog wel even zien!
Karel Stolte nam tegen Simon Dirkse revanche voor de nederlaag die hij eerder in de externe wedstrijd DSC 7 - Pomar 2 had geleden. Ook de andere Pomarleden waren lekker bezig deze avond. Kees Vink won van Pim van der Meiden en Peter de Man versloeg Allart Haverkamp. Alleen Jan Zonneveld moest zijn meerdere erkennen in Max van Herpen zodat Pomar 6 uit 7 scoorde: deden ze dat extern maar eens...
Jan van der Meer had volgens eigen zeggen een 'baggerstelling' in zijn partij tegen Rens ter Veen. In een zeer complexe en onduidelijke stelling wees Jan het remise-aanbod van Rens af, speelde het vervolg echter iets te nonchalant en werd vervolgens op fraaie wijze langs de h-lijn opgerold.
Tegen het eind van de avond (wat het schaakgedeelte betreft althans) waren er nog drie partijen bezig met daarin 1 of 2 spelers in tijdnood. Gelukkig zaten ze gebroederlijk bij elkaar aan de borden 10 t/m 12 zodat de wedstrijdleiding ze met een blik vanaf de zijkant alledrie tegelijkertijd in de gaten kon houden. Maurits Bons kwam tegen Hans van der Wijk eigenlijk zoals vertrouwd weer in vliegende tijdnood en wist het niet te houden. Jan Zonneveld en Max van Herpen speelden een boeiende pot waarin een paardeindspel op het bord kwam met een pion meer voor Max. Jan had remise kunnen maken maar zag in tijdnood niet hoe hij dat voor elkaar moest krijgen en ging door zijn vlag. Evert Baak had een prettige stelling in zijn witpartij tegen Theo van Vorselen maar de tijdnood maakte de weg naar de winst (als die er al was) niet eenvoudig. Ook Theo was behoorlijk in tijdnood maar deed op de juiste momenten de juiste zetten. De heren besloten met nog luttele seconden op de klokken tot een puntendeling wat me wel een juiste uitslag van deze partij leek.
Twee koplopers dus na vijf ronden met 4½ uit 5: Frans Hoynck van Papendrecht van Rijswijk en Ton Bodaan van SHTV. Zij worden gevolgd door een groepje van vier man met vier punten. Op vrijdag 1 april (geen grap) wordt de zesde ronde gespeeld.
De zesde ronde
Ook de zesde ronde gaf weer het nodige vuurwerk te zien. Frans Hoynck van Papendrecht en Ton Bodaan stonden bij het ingaan van deze ronde aan kop met 4½ uit 5. Zij moesten het opnemen tegen respectievelijk Han Terpstra en Piet Sikkes die beiden een half punt achterstand hadden. In de partij tussen Han (met wit) tegen Frans kwam een Siciliaan (Morragambiet) op het bord waarna een positionele strijd losbarstte. Han bleef weliswaar met een geïsoleerde pion op d4 zitten maar Frans had onvoldoende aanknopingspunten om hier iets mee te doen. Het evenwicht werd nooit verbroken zodat het punt werd gedeeld.
Ton Bodaan zette zijn parij met wit tegen Piet Sikkes rustig op maar kreeg gaandeweg meer druk op de zwarte stelling. Na een venijnige doorbraak (f6!) kwamen dame en paard gevaarlijk dicht in de buurt van de zwarte koning en Piet zag geen verdediging meer om deze aanval te stoppen. Met deze overwinning pakte Ton de ongedeelde koppositie met 5½ punten.
Armin Segger en Theo van Orsouw, de andere twee spelers met een half punt achterstand op de koplopers, speelden tegen elkaar en dat werd een fraaie pot. Theo won de kwaliteit maar Armin had een sterke loper en een vrijpion. Dat was echter onvoldoende om Theo van de winst te houden die daarmee samen met Frans Hoynck nu de tweede plaats bezet.
Wouter van Markenstein kwam met zwart tegen Frans Vreugdenhil lekker uit de (Siciliaanse) opening. Er was nog niet zo heel veel aan de hand voor Frans maar hij maakte het Wouter niet al te moeilijk door zomaar een paard weg te geven. Een paar zetten later was het over en uit waardoor Wouter in de race blijft voor een plek in de (sub)top.
Ton Thijssen en Gerbrand Beekman speelden een gelijkopgaande partij. De pionnenformatie van Ton zag er indrukwekkend uit: van d4 t/m h4 stond er een muur aan witte pionnen. Door de druk op de zwarte stelling wist Ton een pion te winnen maar het uiteindelijke toreneindspel was toch remise, vooral omdat de extra pion van Ton een dubbelpion was. Karel Stolte zag zich genoodzaakt op te geven in een stelling waarin nog flink wat stukken stonden maar waar opeens een zwarte toren op a1 binnenkwam. Rens ter Veen en John Tan speelden een hartverscheurende partij waarin de klok een allesbeslissende rol vervulde. Rens had een prettige stelling en had iets meer tijd dan John die in vliegende tijdnood een lepe truc uit de hoge hoed toverde. Dat werkte, met nog vijf (!) seconden op de klok wist hij Rens mat te zetten die hierna minutenlang vol ongeloof met de handen in het haar aan het bord gekluisterd bleef, zich afvragend hoe dit in hemelsnaam had kunnen gebeuren. Schaken kan wreed zijn, voor de toeschouwers was het in ieder geval een mooi spektakel: en de toeschouwers willen ook wat... In het duel tussen de DD-ers, Max van Herpen met wit tegen Frans Engering, won Frans een kwaliteit voor een pion. Ik heb het vervolg van deze partij niet goed kunnen volgen, maar ik dacht dat Frans in tijdnood net iets scherper was dan Max hetgeen hem de overwinning opleverde.
Nico Vromans speelde een mooie partij tegen Dirk van Nieuwkerk. Met krachtige zetten wist hij optimaal gebruikt te maken van zijn kwaliteit voorsprong en zijn twee verbonden vrijpionnen en daar kon de ene vrijpion van Dirk weinig aan veranderen. Nico haalde een dame en toen hij op het punt stond een tweede te halen was dat voor Dirk voldoende reden om op te geven. De verrassing van deze zesde ronde was toch wel het tweede achtereenvolgende verlies van Hans Segers. Met zwart kwam hij er tegen Bob Ameling in een Spaanse partij niet echt lekker uit en nadat hij de dame verloor tegen twee stukken was het in feite einde verhaal. Overigens keurig gespeeld door Bob! Het is duidelijk dat de kampioen van 2010 nog niet 'zijn' toernooi speelt: met 3 uit 6 staat Hans in de grote middenmoot en hoewel er nog drie ronden te gaan zijn lijkt de kans op prolongatie van zijn titel minimaal.
Sjaak van As begon deze avond voor mijn gevoel nóg eerder aan de borrel dan anders en hoewel er bij Sjaak misschien geen directe relatie is tussen zijn alcoholconsumptie en het vertoonde spel, zag hij een en ander toch niet helemaal scherp meer naarmate de partij vorderde. Zijn tegenstander Rob Dijkstra deed logische en goede zetten en Sjaak, reeds in tijdnood, kon er weinig tegenin brengen.
Kees Vink bracht met wit een klassiek loperoffer op h7 waarvoor alle ingrediënten aanwezig leken: dame naar de h-lijn, paard naar g5 en nog niet gerokeerd. Evert Baak zette zijn koning echter 'veilig' op g6 waarna het lastig was om te zien hoe wit verder moest na deze inventieve verdediging. Evert gaf op een goed moment het stuk terug en zijn stelling leek daarna goed verdedigbaar. Kees wist echter in het verre middenspel de dame voor een toren te winnen maar Evert had een sterke vrijpion, en Kees niet zoveel tijd meer. De heren besloten dan ook het punt te delen: een boeiende partij! Jan van der Meer kwam tegen Paul van Riet twee pionnen achter (of hij offerde ze, dat is altijd lastig te bepalen bij Jan), maar kreeg daar wel iets van een koningsaanval met dame, toren en loper voor terug. Paul won vervolgens nog een kwaliteit maar Jan had toen al gezien dat hij eeuwig schaak had: meer zat er echter niet in, voor Paul ook niet overigens. Jan Zonneveld had in het eindspel een paard voor een pion tegen Koos Croes. Deze pion was echter wel een vrije randpion en daar kunnen paarden niet zo goed mee omgaan. Na veel heen en weer gespring van het paard en wat geschuif met de koning kwamen beide heren tot de conclusie dat er niet meer inzat dan remise.
Leen Prins was in een uur klaar tegen/met Pim van der Meiden die vlak na de opening 'iets' over het hoofd zag, een pion dacht te winnen maar in plaats daarvan de dame verloor en meteen opgaf.
Bertus Groot speelde met wit een uitstekende partij tegen Rob van Duivenboden. Juist op het moment dat hij de kroon op zijn werk had kunnen zetten met een fraai mat in twee, 'zag' Bertus hele andere dingen. Die leidden slechts tot herhaling van zetten en een half punt. Fraai gespeeld van Bertus, jammer dat het niet werd beloond met een vol punt.
Harry Boot won twee pionnen tegen Hans Hendriks, maar in het toren+loper-eindspel wist Hans af te wikkelen naar remise. Het lijkt erop dat Harry ergens de winst heeft gemist. Ruud Hählen boekte zijn eerste overwinning ten koste van Willem Jutte: ook in de lagere regionen van de ranglijst wordt er heftig gestreden om elk (half) punt, dat is duidelijk!
Voor het eerst in dit toernooi hebben we één koploper: Ton Bodaan leidt met de prachtige score van 5½ uit 6. Hij wordt gevolgd door Frans Hoynck van Papendrecht en Theo van Orsouw met 5 punten die op hun beurt weer een half punt voorsprong hebben op Hans van der Wijk, Han Terpstra en Wouter van Markenstein. Als er geen rare dingen gebeuren zal de (nieuwe) kampioen zich onder dit zestal bevinden.
De zevende ronde
De vraag bij het ingaan van de zevende ronde was wie Ton Bodaan (5½ uit 6) zou kunnen stoppen in zijn race naar het kampioenschap. En deze vraag geldt ook nog ná de zevende ronde, want Ton won wéér, al moest hij daar wel hard voor werken. Met zwart tegen Theo van Orsouw (5 uit 6) kreeg hij het niet cadeau. Theo stond waarschijnlijk zelfs iets beter en sloeg dan ook het remise-aanbod van Ton af. Helaas gaf hij een paar zetten later een stuk weg maar ook daarna kwam hij nog sterk terug met twee verbonden vrijpionnen op d6 en e6. Ton wist echter de boel met zijn paarden te verdedigen en incasseerde wederom een vol punt: 6½ uit 7, een ongekende score!
De tweede naaste achtervolger, Frans Hoynck van Papendrecht (eveneens een half punt achterstand op Ton), had het niet makkelijk tegen Wouter van Markenstein. Hun partij was in feite een herhaling van de partij die ze vorig jaar in het PK Veteranen speelden. Ook toen stond Wouter zeker niet slecht, maar evenals vorig jaar verloor Wouter deze avond de grip op het spel op het moment dat de klok mee ging spelen. Frans kon nu het initiatief pakken, won een pion en even later ook de partij.
Han Terpstra zette zijn goede reeks in dit toernooi voort met een overwinning met zwart op Hans van der Wijk. Het toreneindspel met aan beide kanten nog vier pionnen zag er ondanks een dubbelpion voor Han toch wel remise-achtig uit. Han bood dan ook remise aan, maar Hans wilde meer en ging voor de winst. Dat pakte averechts uit, Hans moest een toren geven voor een veropgerukte vrijpion van Han waarna zijn resterende pionnen het niet konden bolwerken tegen de toren van Han hoewel hij dit nog wel even secuur moest spelen, en dit ook deed. Daarmee pakte Han de voorlopig ongedeelde derde plaats.
Armin Segger, Leo Duijvesteijn, Gerbrand Beekman en John Tan verzekerden zich allen van een plek in de subtop: allevier wonnen zij deze avond hun partij en staan nu, evenals Theo van Orsouw, op 5 uit 7. John speelde een leuke partij tegen Edwin van der Leij waarin hij een dame en een paard voor twee torens kreeg. John wikkelde af naar een pionneneindspel met twee pionnen meer dat vrij eenvoudig gewonnen was: gelukkig had John nu meer tijd dan vorige week...
Karel Stolte was, zoals vaker de laatste tijd, iets te aardig voor zijn tegenstander (Maurits Bons) die daar dankbaar gebruik van maakte en de partij ondanks zijn gebruikelijke tijdnood wist te winnen. Ook Kees Vink was in een vrijgevige bui. Tegen Theo van Vorselen gaf hij een volle toren weg terwijl hij twee zetten daarvóór zelf een stuk had kunnen winnen.
Ondanks kwaliteitsverlies wist André van der Weijde er nog een half punt uit te slepen in zijn partij met zwart tegen Evert Baak en daar waren beide spelers wel redelijk tevreden mee: hoewel André waarschijnlijk wat meer dan Evert.
Sjaak van As, sinds geruime tijd weer eens aan de thee (de combinatie Sjaak en thee was wat verwarrend voor mij, ik dacht dat ik bij een ander bord aan het kijken was...) speelde een degelijke partij tegen Hans Hendriks. De boel werd flink dichtgeschoven en ik had de indruk dat geen van beiden een serieuze winstpoging kon doen. Dat deden de heren ook niet, het punt werd vriendelijk gedeeld.
Bert Gerritsma en Jan Nienhuis kwamen in een pionneneindspel terecht met beiden nog vijf pionnen. Vrijpionnen waren er niet en konden ook nauwelijks worden gemaakt, maar dit soort eindspelen blijft bijzonder lastig en worden vaak beslist op één tempo. Dat gebeurde in deze partij niet, er werden dacht ik nog twee pionnen geruild en daarna werd de vrede getekend. Monique Keuzenkamp weigerde remise te nemen in haar partij tegen Frits Varenkamp. Op het moment dat Frits zijn remise-aanbod deed was de stelling geheel in evenwicht maar kennelijk zag Monique dat anders. Het pakte echter verkeerd uit, Monique deed een paar minder goede zetten en ging mat of verloor groot materiaal.
Verreweg de meest dramatische partij van de avond (hoewel dat altijd wat dramatisch klinkt was het dit keer écht dramatisch...) werd gespeeld door Simon Dirkse met wit tegen clubgenoot Edgar Huisman. Edgar won in het middenspel twee pionnen en stond in het eindspel met aan beide kanten een toren, paard en wat pionnen totaal gewonnen. Hij hoefde alleen nog maar op de klok te letten want hij was inmiddels in redelijke tijdnood. En die ging hem helaas parten spelen. Opgejaagd door de tijd ging er van alles mis: Edgar gaf de toren weg, had het vervolg nog iets slinkser kunnen spelen maar zag het niet meer. In verloren stand gaf hij met nog één seconde op de klok gedesillusioneerd op: schaken kan wreed zijn, gelukkig hoeven we er niet van te leven.
Ton Bodaan blijft dus aan kop met de fraaie score van 6½ uit 7. Op een half punt volgt Frans Hoynck van Papendrecht, Han Terpstra staat derde met 5½ uit 7. Met nog twee spannende ronden te gaan lijkt de kans groot dat de nieuwe kampioen zich onder dit drietal bevindt. Vrijdag 15 april wordt de achtste (en voorlaatste) ronde gespeeld.
De prijzen in beide groepen zijn overigens als volgt (we spelen weliswaar voor de lol maar toch):
1e plaats: 90 euro + beker
2e plaats: 60 euro + beker
3e plaats: 40 euro + beker
4e plaats: 30 euro
5e plaats: 20 euro
De achtste ronde
De strijd om het algehele kampioenschap bij de veteranen en senioren, en daarmee ook de strijd om de titel bij de 50-plussers, is met nog één ronde te gaan vrijwel beslist. Koploper Ton Bodaan won met wit van Han Terpstra terwijl naaste concurrent Frans Hoynck van Papendrecht tegen John Tan niet verder kwam dan remise. Daarmee heeft Ton nu een vol punt voorsprong op Frans en er moeten rare dingen gebeuren wil de titel niet naar Ton gaan.
De strijd bij de 60-plussers is echter nog bijzonder spannend. Gerbrand Beekman heeft hier de beste kansen maar Maurits Bons, Leo Duijvesteijn en Bob Ameling zijn ook nog in de race voor de titel.
Han Terpstra offerde in zijn partij tegen Ton Bodaan een pion voor initiatief en ontwikkelingsvoorsprong. Dat lukte heel aardig, Han won de pion in het vervolg weer terug en er kwam een remise-achtig toreneindspel op het bord. Han besloot de pion op h2 op te halen maar achteraf bleek dat dit het verkeerde plan was. Het gaf Ton namelijk de gelegenheid met zijn koning het centrum binnen te komen en zo zijn vrijpion te ondersteunen en bovendien matdreigingen in de stelling te vlechten. Dat was teveel van het goede en Han moest zijn eerste nederlaag incasseren. Het bracht Ton op de fraaie score van 7½ uit 8.
Frans Hoynck zag zijn achterstand op Ton Bodaan oplopen tot een vol punt. Met zwart moest hij in een Siciliaan tegen John Tan berusten in remise. Dat gaf een aantal achtervolgers de kans dichterbij te komen. Zo deed Gerbrand Beekman goede zaken met een mooie overwinning op Theo van Orsouw. Daarmee kwam hij, evenals Armin Segger die Leo Duijvesteijn versloeg, op zes punten, goed voor een eerste plaats bij de veteranen. Ton Thijssen verslikte zich tegen Frans Vreugdenhil, kwam een stuk tegen een pion achter en zag een ijzersterk loperpaar van Frans het bord domineren. Voldoende reden om op te geven waarmee Ton tevens moest afhaken in de strijd om de titel bij de 60-plussers.
Maurits Bons doet nog wel volop mee in deze strijd. Op welhaast typisch Bons-achtige wijze wist hij in tijdnood in een ogenschijnlijk gelijkstaande stelling toch weer zoveel dreigingen te bouwen dat tegenstander Piet Sikkes onderuit ging: hij verloor de dame tegen een toren en gaf direct op waarmee Maurits de tweede plaats pakte bij de veteranen.
Wouter van Markenstein speelde een prima partij tegen Hans van der Wijk, won een kwaliteit, had goed spel tegen de zwarte koning en leek regelrecht op een overwinning af te stevenen. Maar kennelijk was het allemaal niet zo eenvoudig, want Hans won de kwaliteit terug en in het toren+loper-eindspel ging het daarna volledig mis voor Wouter. Een zure nederlaag na een goed gespeelde partij.
Karel Stolte kwam een stuk tegen twee pionnen voor, maar zijn tegenstander Paul van Riet had nog zoveel pionnen dat het lastig spelen was. Karel gaf een paard voor een pion maar bleef uiteindelijk toch met lege handen achter het bord zitten. Dat was nog niet zo erg als hetgeen Leen Prins overkwam in zijn partij tegen Edwin van der Leij. Leen stond totaal gewonnen en dacht op een gegeven moment simpelweg een stuk te winnen. Hij won inderdaad een stuk, maar zag mat in 1 over het hoofd. Sjaak van As speelde een prima wedstrijd tegen Jan Zonneveld en besliste de partij met een fraaie combinatie.
Onderaan de ranglijst boekte Willem Jutte zijn tweede achtereenvolgende overwinning. Deze keer was Harry Boot het slachtoffer in een partij waarin Willem twee pionnen won in een eindspel met aan beide kanten een dame en twee torens. Lastige eindspelen maar Willem wist het volle punt te pakken. Allart Haverkamp kwam drie kwartier te laat voor zijn partij tegen Ruud Hählen en speelde daarna zo ongelooflijk snel dat hij waarschijnlijk van mening was dat de partij binnen het uur klaar moest zijn. Dat was die ook, met Ruud als overwinnaar en Allart die na een kwartier weer naar huis kon...
Het zit er bijna op, we hebben nog één ronde te gaan. Ton Bodaan gaat bij het ingaan van deze laatste ronde aan de leiding met de fantastische score van 7½ uit 8. Remise in de laatste ronde tegen Armin Segger is voldoende voor de titel. Met 6½ punten staat Frans Hoynck van Papendrecht op een tweede plaats terwijl Gerbrand Beekman en Armin Segger met zes punten de derde plaats delen. De stand aan kop bij de 50- en de 60-plussers is als volgt:
Stand aan kop 50-plussers (senioren):
| Plaats | Naam | Punten | Weerstandsptn |
| 1 | Ton Bodaan | 7.5 | |
| 2 | Frans Hoynck van Papendrecht | 6.5 | |
| 3 | Armin Segger | 6.0 | |
| 4 | Han Terpstra | 5.5 | 41.0 |
| 5 | Frans Vreugdenhil | 5.5 | 39.0 |
| 6 | Hans van der Wijk | 5.5 | 37.5 |
| 7 | John Tan | 5.5 | 35.0 |
Stand aan kop 60-plussers (veteranen):
| Plaats | Naam | Punten | Weerstandsptn |
| 1. | Gerbrand Beekman | 6.0 | |
| 2. | Maurits Bons | 5.5 | |
| 3. | Leo Duijvesteijn | 5.0 | 34.5 |
| 4. | Bob Ameling | 5.0 | 34.0 |
| 5. | Ton Thijssen | 4.5 | 35.5 |
| 6. | Nico Vromans | 4.5 | 35.5 |
| 7. | Ton Vissers | 4.5 | 31.0 |
| 8. | Paul van Riet | 4.5 | 30.5 |
Op vrijdag 22 april (Goede Vrijdag) is er géén ronde, de negende en laatste ronde wordt dus op vrijdag 29 april gespeeld! Direct na afloop van deze ronde zal HSB-voorzitter Ruurd Kunnen de prijzen uitreiken waarna u uiteraard van harte welkom bent om dit gezellige toernooi op gepaste wijze aan de bar af te sluiten.
De negende en laatste ronde
Ton Bodaan is na een vlotte remise tegen clubgenoot Armin Segger kampioen geworden van het PK voor veteranen en senioren in de categorie 50-plussers. In de categorie 60+ ging Gerbrand Beekman er met de eerste prijs vandoor.
Het PK voor veteranen en senioren kende een ontknoping die enigszins voor de hand lag. Na de achtste en voorlaatste ronde ging Ton Bodaan aan kop met 7½ punten, een vol punt meer dan Frans Hoynck van Papendrecht. Remise in de laatste ronde, die op vrijdag 29 april werd gespeeld, zou dus voldoende zijn voor de titel. En hoewel spelen op remise bijzonder gevaarlijk kan zijn, maakte clubgenoot Armin Segger het hem niet al te moeilijk. Na 16 zetten en ruim een uur spelen was de puntendeling een feit waarmee Ton Bodaan de nieuwe kampioen werd. Frans Hoynck van Papendrecht pakte met een overwinning op Gerbrand Beekman de tweede plaats, Armin werd derde.
Bij de 60-plussers pakte Gerbrand Beekman, ondanks een nederlaag, de titel aangezien naaste concurrent Maurits Bons ten onder ging tegen Han Terpstra. Leo Duijvesteijn werd dankzij winst op Dirk van Nieuwkerk tweede in deze categorie, Maurits pakte het brons.
In deze laatste ronde van dit PK werden maar liefst 25 partijen gespeeld en gedurende de avond waren er diverse toeschouwers die deze slotronde live wilden meemaken. Harry Hijman kwam in de loop van de avond langs met laptop en printer zodat de organisatie, met behulp van het onvolprezen en onmisbare Swissmaster na afloop van de partijen al snel de eindstand kon opmaken. De voorzitter van de HSB, Ruurd Kunnen, dankte de organisatie en was verheugd dat er ook dit jaar weer een PK voor veteranen en senioren gehouden kon worden en dat het aantal deelnemers stijgende is. Hij reikte de bekers en geldprijzen uit aan de vijf prijswinnaars in beide categorieën.
Het was al met al een geslaagde afsluiting van een gezellig toernooi. Dank aan alle spelers voor het meedoen en voor de gezellige sfeer tijdens het toernooi. Dank ook aan de dames achter de bar (Ellen en Judith) die negen vrijdagavonden het gezwets hebben moeten aanhoren van dit soms toch wel wat wonderlijke gezelschap...
Volgend jaar zijn er weer nieuwe kansen in een nieuw toernooi dat, als er geen rare dingen gebeuren, voor de vijfde keer door SV Pomar georganiseerd zal worden. Ik zie u graag volgend jaar weer terug!
Tot slot de eindstand aan kop in beide categorieën:
Prijswinnaars 50-plussers (senioren):
1. Ton Bodaan - KAMPIOEN 50+ (tevens algeheel kampioen)
2. Frans Hoynck van Papendrecht
3. Armin Segger
Geldprijzen waren er, naast de bovengenoemde spelers, voor Han Terpstra en John Tan.
Prijswinnaars 60-plussers (veteranen):
1. Gerbrand Beekman - KAMPIOEN 60+
2. Leo Duijvesteijn
3. Maurits Bons
Voorts waren er in deze categorie geldprijzen voor Nico Vromans en Bob Ameling.